tag:blogger.com,1999:blog-49788704410034860952024-03-13T07:02:19.904+03:30یک کلمهدست نوشتههای رشید اسماعیلیRashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-23624043745333841522012-09-06T16:09:00.000+04:302012-09-06T16:09:52.912+04:30چرا از خبرنگاران میترسیم؟ <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Pwx_mqckU7YGmUFQbFTYA0i8XLnYvXGNh4Okqmvyi9k3m9_4oOss4f4n390zXBcZjC3fasWumLd1wVdprtg4iZsY1TJTx48vIo1VK9zri1jY1rsYfRYyuCSBp4u3GFhXVQFX0w0Q0gzI/s1600/forbiden.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Pwx_mqckU7YGmUFQbFTYA0i8XLnYvXGNh4Okqmvyi9k3m9_4oOss4f4n390zXBcZjC3fasWumLd1wVdprtg4iZsY1TJTx48vIo1VK9zri1jY1rsYfRYyuCSBp4u3GFhXVQFX0w0Q0gzI/s320/forbiden.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 200%;">این یادداشت کوتاه با یک پرسش
ساده شروع میشود، مخاطب اصلی این پرسش نیروهای سیاسی ایران هستند، نه فقط نیروهای
حاضر در حاکمیت که قدرت را در دست دارند بلکه همهٔ نیروهای سیاسی حتی آنها که مخالف
سفت و سخت حکومت هستند و قصد به زیر کشیدن آن را دارند. چرا ما فعالین سیاسی
ایرانی همه از خبرنگاران میترسیم؟</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 9pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">فعالین سیاسی در ایران عادت به
سین/ جیم شدن از سوی خبرنگاران ندارند. آنها عادت ندارند که از عقاید یا مواضع خود
در برابرانبوه پرسشها دفاع کنند. ما عادت کردهایم که «خود گوییم و خود خندیم». کولونیها
و جمعهای بستهای داریم که درون آنها میگوییم و مینویسیم و یکدیگر را تایید میکنیم
و البته «دیگری» را نفی. وظیفهٔ رسانهها تنها «انتقال» بی کم و کاست افکار و مواضع
ماست نه به چالش گرفتن ما، اینگونه است که همواره هر رسانه و هر روزنامه نگار یا خبرنگاری
را مطیع مواضع خود میخواهیم و اگر رسانهای یا خبر نگاری اندکی خلاف انتظارات و توقعات
ما عمل کرد بنای پرخاش میگذاریم. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">به عنوان مثال همین چند ماه پیش
بود که یک خبرنگار ایرانی مصاحبهای کرد با یکی از چهرههای آشنای اپوزیسیون جمهوری
اسلامی و فرزند شاه سابق ایران. واکنشها به این مصاحبه شگفت آور بود. «ذوب شدگان در
شاهزاده» به خاطر سئوالات چالش برانگیز خبرنگار ِ مصاحبه کننده او را به باد فحش و
ناسزا-دقیقا میتوان گفت فحش و ناسزا، چون اساسا نقدی در کار نبود- گرفتند و مخالفان
وی هم بنای غر و لند گذاشتند که چرا اصلا باید فلانی با فلانی مصاحبه کند و چرا این
را پرسید و چرا آن را نپرسید و لابد فلانی «سلطنت طلب» شده که با فلانی مصاحبه
کرده! </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">نگاه بسیاری از چهرههای اپوزیسیون
به خبرنگار اساسا با نگاه مسئولین دولتی تفاوت چندانی ندارد از نظر هر دو دسته خبرنگار
تنها یک «مجری» است که وظیفهاش ادارهٔ «جلسه» به شیوه ایست که «مسئول، سیاستمدار یا
رهبر اپوزیسیون» مربوطه بتواند به نحو احسن فرمایشات خود را در اختیار مخاطبین قرار
دهد. «مجری» برنامه باید با تکان ِ مکرر سر به نشانهٔ تایید و مشارکت در فرآیند نه
چندان پیچیدهٔ «نان قرض دادنهای متقابل» تاثیر روانی مثبتی بر «مخاطبین محترم» باقی
گذارد. این است برداشت اهل سیاست ما از رسانه و خبرنگار. البته این «وضعیت» خبرنگاران
خاص خود را هم به وجود آورده، خبرنگاران و روزنامه نگارانی که به بهترین وجه «انتظارات»
را برآورده میکنند! </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">خبرنگاری اگر اهل پرسش و چالش
باشد رفته رفته اسمش میرود در لیست سیاه سیاست پیشگان ایرانی. به عنوان مثال رسانههای
حکومتی علیه او جو سازی میکنند و علنا دیگران را از مصاحبه با او منع میکنند و هر
کس را که با او مصاحبه کند مورد «مواخذه» قرار میدهند. به راستی چرا؟ آیا این چیزی
جز ترس از خبرنگار و از پرسش است؟ آیا این بیانگر استیصال و عدم اعتماد به نفس فعالین
سیاسی حکومتی و غیرحکومتی در ایران نیست؟ اگر یک نمایندهٔ مجلس، یک استاندار، یک وزیر
یا یک فعال سیاسی منتقد یا مخالف واقعا حرفی برای گفتن داشته باشد و از توانایی و منطق
کافی برای دفاع از حرفها و مواضع خود بهرهمند باشد چرا باید از خبرنگاری که به پرسشگری
و چالشگری معروف شده بترسد و پرسشگری او را «شیطنت» تعبیر کند؟! </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">روزنامه نگاری و خبرنگاری همهاش
پرسش و چالش یا پوشش نقاط منفی نیست اما بدون پرسش و چالش انجام وظیفهٔ خبرنگاری و
روزنامه نگاری میسر نمیشود. اگر حق چالش و پرسش از خبرنگاران سلب شود «رسانهها» از
محتوا تهی و به مجیزگوی قدرت یا گروههای سیاسی تبدیل میشوند چنانکه کم و بیش رسانههای
فارسی زبان-جز معدودی- در داخل و خارج ایران به این سرنوشت گرفتار شدهاند. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;">جامعهای میتواند از فساد اقتصادی
و سیاسی در امان بماند که خبرنگاران پرسشگر خویش را پاس دارد و نه تنها آنها را منع
و مواخذه نکند بلکه پاداش دهد و قدر شناسد. بدون پرسش و چالش محکوم به تکرار اشتباهات
سابقیم.</span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 9.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/18096448006000561717noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-81702870208642425332012-09-02T20:09:00.003+04:302012-09-02T20:14:47.770+04:30 موج سوم اصلاح طلبی؛ ۱۰ گزارهی بنیادین *<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZVevfDWy8-4dc2Rq0oSMjohtcECNwRMUCnVoZOWY40xXnIgTgkCB8zWMHGTb_gXS2oAF31xTsZhkZMHWK03uPJLClbaTcDbLkBv4OvKPu2SzETp-dlYZivGdaKZgyoEjChaQK0JOSuWfW/s1600/thirdwave1.jpeg" imageanchor="1"><img border="0" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZVevfDWy8-4dc2Rq0oSMjohtcECNwRMUCnVoZOWY40xXnIgTgkCB8zWMHGTb_gXS2oAF31xTsZhkZMHWK03uPJLClbaTcDbLkBv4OvKPu2SzETp-dlYZivGdaKZgyoEjChaQK0JOSuWfW/s320/thirdwave1.jpeg" width="320" /></a></div>
<h3 style="text-align: right;">
<b style="line-height: 200%; text-align: justify;"><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"> </span></b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%; text-align: justify;"> </span></h3>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اپوزیسیون اصلاح طلب داخل کشور
طی سه-چهار ماه اخیر تحرکات تازهای را به منظور «بازسازی جریان اصلاحات» آغاز کرده
است. صحبت از احیای اصلاح طلبی است. البته هنوز کم و کیف این احیا وبازسازی نامشخص
است. طیفهای مختلف اصلاح طلبان درگیر گفتگوها و کشمکشهای آشکار و پنهان در این
باب هستند و هرکدام میکوشند این بنای در حال احداث به شکل مطلوب و مورد نظر خودشان
درآید. مسائل نظری و مشکلات و موانع عملی بسیاری پیش روی بازسازی اصلاحات است. با این
حال جدیت، بصیرت، شجاعت و عزم راسخ گروهی از اصلاح طلبان پیشرو برای برساختن شایستهی
این بنا، نگارنده را به سرنوشت کار امیدوار کرده است. در عین حال با توجه به اینکه
بنای جدید، تازه در مرحلهی پی ریزی است و گرد و خاک ناشی از عملیات تا حدودی فضا را
مبهم و غبارآلوده کرده است اینجا و آنجا انتقادات و نگرانیهایی نسبت به این تلاشهای
تازه ابراز میشود.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">واقعیت هم این است که نیروهای
مختلف درگیر در این تلاشها برداشتهای گوناگونی از اصلاح طلبی چه به لحاظ روشی و چه
به لحاظ محتوایی دارند. برای برخی ملاک و شاقول ِ اصلاح طلبی، شخص آقای خاتمی است،
ازنظر این دوستان اصلاحات همان است که خاتمی گفته و میگوید و خاتمی کرده و میکند،
برای برخی هم تنها هدف اصلاحات حضور در قدرت و تنها شیوهی اصلاح طلبی شرکت در هر انتخابات
است، برخی دیگر نیز اصلاح طلبی را در خدمت «دموکراسی خواهی» قرار دادهاند و از این
منظر به احیای جنبش اجتماعی امید بستهاند و باز شدن گره «اصلاحات بنیادین و دموکراتیک»
را در گرو همگامی و همکاری «بهبود خواهی حکومتی» و «جنبش اجتماعی» میدانند. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">نگارنده نیز به عنوان یک کوشندهی
نوآموز اصلاح طلب که بخش عمدهی دوران فعالیت سیاسی خود را مصروف تلاشهای اصلاح طلبانه
و فعالیت در احزاب اصلاح طلب کرده و شخصا خود را به گرایش اخیر (هواداران همگامی و
همکاری بهبودخواهی حکومتی و جنبش اجتماعی) نزدیکتر میبیند طی ماههای اخیر کوشیده
است در مجموعهای از نوشتهها و با نظر گرفتن این رویکرد کلی که چندی پیش توسط «علیرضا
علوی تبار» به نحوی استادانه صورت بندی شد [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">به تبیین موج سوم اصلاح طلبی
[</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۲] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">بپردازد
و ضمن نقد راهبرد رقیب ِ اصلاح طلبی یعنی «سرنگونی طلبی» [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۳] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">نسبت موج سوم اصلاح طلبی با دوگانهی
اصلاح/ انقلاب، جنبش سبز (به عنوان موج دوم اصلاح طلبی) و جنبش دوم خرداد (به عنوان
موج اول اصلاح طلبی) را مشخص کند. [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۴] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">درست
در همین راستا بود که ضمن دفاع از حرکت اصلاح طلبان به سوی انسجام و همگرایی [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۵] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">از ایدهی رهبری جمعی اصلاح طلبان
دفاع کردم [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۶] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">و
«پرهیز از فرد محوری» را ضامن انسجام اصلاح طلبان و موفقیت فرآیند بازسازی اصلاحات
دانستم. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">با توجه به نقدها و گفتگوهای
صورت گرفته در رسانههای اینترنتی [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۷]</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">،
جلسات بحث حضوری و مباحث مطرح شده در شبکههای مجازی لازم دانستم هستهی اصلی این ایده
را در قالب یک سری گزارهی بنیادین جمع بندی کنم و بعد طی چند یادداشت به ابعاد دیگر
آن بپردازم. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">ایدهی موج سوم اصلاح طلبی بر
</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱۰</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">گزارهی
بنیادین بناشده است، این </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱۰</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">گزاره –البته نه به طور کامل و قاطع </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">یا</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> جامع و مانع- بیانگر مبانی آن
نوع اصلاح طلبی است که گروهی از اصلاح طلبان پیشرو از آن دفاع میکنند و همزمان میکوشند
که با جلب نظر سایر طیفهای اصلاح طلبان ساختمان در حال بازسازی اصلاح طلبی حتی
الامکان بر این مبانی مستقر شود:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">در
تاریخ گذارهای دموکراتیک ندرتاً شاهد آن بودهایم که حاصل تقابل یک نظام دیکتاتوری
با یک اپوزیسیون انقلابی و سرنگونی طلب، دموکراسی باشد. در اکثر گذارهای دموکراتیک
قرن بیستم خصوصاً در موج سوم گذار دموکراتیک، اصلاح طلبان نقش عمدهای در گذار به دموکراسی
ایفا کردهاند و عموماً تندرویهای اپوزیسیون سرنگونی طلب بیش از اینکه مُقوِم فرایند
گذار به دموکراسی باشد مخرب آن بوده است. در ایران نیز طی </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۳۳</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">سال
گذشته عمدهی دستاوردهای دموکراتیک ملت ایران – به رغم ناپایداری این دستاوردها که
موضوع گزارهی دهم است- حاصل مشارکت جویی ِ اصلاح طلبانه و مسالمت آمیز در فرآیندهای
سیاسی و انتخاباتی بوده است. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>۲- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">اصلاح
طلبان در بازسازی مجدد خود بیش از هر چیز باید نقاط قوت موج اول و موج دوم اصلاح طلبی
یعنی جنبش دوم خرداد و جنبش سبز را «جمع» و نقاط ضعف آن دو موج را «کسر» کنند. گذار
مسالمت آمیز به دموکراسی و موفقیت اصلاحات دموکراتیک هم مستلزم انعطاف و مذاکره و هم
نیازمند استقامت و مبارزهی مدنی است در این زمینه مدل برمه و عملکرد آنگ سان سوچی
میتواند سرمشق خوبی برای اصلاح طلبان باشد. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>3-باید بین دو گزاره قائل به تفکیک شد: اول «گسست جنبش سبز از اصلاحات
دوم خردادی یا همان اصلاحات به سبک آقای خاتمی» و دوم «گسست جنبش سبز از راهبرد
اصلاح طلبی» که گزارهی اول صحیح و با گزارهی دوم غلط است. لازم است جهت تبیین دلایل
خطا بودن گزارهی دوم توضیحاتی ارائه کنم، برای روشن شدن مسئله ابتدا باید بین سه مقولهی
متفاوت قائل به تفکیک شویم ، یکی از سوءتفاهمهای مفهومی رایج در این روزها یکی دانستن
و ادغام سه مقولهی متفاوت است: الف) راهبرد اصلاح طلبی، ب) دورهی اصلاحات،ج) جناح
اصلاح طلب. [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۸]</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">این
سه مقوله به رغم اینکه به هم مرتبط هستند اما سه موضوع متفاوتند، در سه ساحت مختلف.
به این معنا «دورهی اصلاحات» (سالهای </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱۳۷۶-۱۳۸۴) </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">تنها یکی از تجلیات شیوهی اصلاحات و قرائت
خاصی از «راهبرد اصلاح طلبی» توسط «جناح معروف به اصلاح طلب» بود. یکی از پیامدهای
غیرقابل قبول رعایت نکردن این تفکیک این است که هم مدافعان دورهی اصلاحات و عملکرد
آقای خاتمی و اصلاح طلبان در آن دوره و هم برخی منتقدین آن دوره و مخالفان عملکرد آقای
خاتمی، در یک همدستی ناخواسته و ناخودآگاه تنها شکل اصلاح طلبی را اصلاح طلبی به سبک
محمد خاتمی میدانند. این مثل این است که من به عنوان یک اصلاح طلب بگویم تنها شیوهی
غیر اصلاحی مبارزه با جمهوری اسلامی همان شیوه ایست که مجاهدین خلق و گروههای مشابه
در دههی </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۶۰</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">پیش
گرفتند که مسلما حرف بیربطی است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">اصلاح طلبی دوم خردادی و تجربهی
جنبش دوم خرداد (موج اول اصلاح طلبی) با همهی معایب و محاسنش چنانکه برخی موافقان
و مخالفان دو آتشهی آقای خاتمی ادعا میکنند تنها شکل اصلاح طلبی نبوده و نیست. بنابراین
ضمن تاکید بر «اصلاح طلبی به عنوان یک راهبرد تغییر وضع موجود» میتوان و باید نقد
و ارزیابی «تجربهی خاتمی و جناح اصلاح طلب» در «دورهی اصلاحات» را نیز مدنظر قرار
داد تا برخی اشتباهات فاحش و جدا ً تاثیر گذار اصلاح طلبان و آقای خاتمی در آن دوره
تکرار نشود. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>4-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">جنبش
سبز دچاربحران معنا و هویت است در شرایط کنونی بهترین راه حل برای هواداران جنبش سبز
جهت خاتمه دادن به این سرگردانی-دست کم از منظر هویتی و مفهومی- «بازگشت به قرائت موسوی
و کروبی» از این جنبش و یا همان «منشور جنبش سبز» است. [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۹] </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">قرائت موسوی و کروبی از جنبش
سبز آشکارا اصلاح طلبانه و با تاکید بر حرکت در چارچوب قانون اساسی است، هر چند خصوصیات
«اصلاح طلبی جنبش سبز» و آن نوع اصلاح طلبی که موسوی و کروبی آن را نمایندگی میکنند
با اصلاح طلبی جنبش دوم خرداد به ویژه از منظر روشی تفاوتهایی آشکار وگاه بنیادین
دارد و در واقع محصول دگردیسی و تحول آن در بستر واقعیات موجود و منطق موقعیت است.
</span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>5-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">یکی
از اشکالات عمدهی موج اول اصلاح طلبی (جنبش دوم خرداد) «مردم هراسی» آن بود، به این
معنا که در آن دوره نقش مردم به حضور در انتخابات و رأی به نامزدهای اصلاح طلب منحصر
میشد. به همین دلیل اصلاح طلبان و شخص خاتمی هیچ اقدام عملی برای تبدیل میلیونها
برگهی کاغذی رأی به یک قدرت مشخص، سازمان یافته و قابل اتکای اجتماعی نکردند و به
همین دلیل هرگز چانه زنیهای آنها در بالا منجر به دریافت امتیاز دندان گیر و قابل
توجهی از هستهی اصلی قدرت نشد. به نظر من «استفادهی مقتضی از سیاست خیابانی» و «گذار
از مردم هراسی» دستاورد بزرگ موج دوم اصلاح طلبی بود که ضمن تکمیل و اصلاح، همچنان
و در آینده، عنداللزوم و در موقعیت مناسب باید در دستور کار اصلاح طلبان باشد. به معنای
دیگر حضور سازماندهی شدهی مردم درخیابان به دعوت یک نیروی سیاسی شناسنامه دار و مسئول
در موقع مناسب و معطوف به اهداف ملموس و مشخص هیچ تضادی با راهبرد اصلاح طلبی ندارد
چنانکه اصلاح طلبان در برمه و بسیاری دیگر از کشورها از این تاکتیک استفادهی مناسب
کردهاند خاتمی اما به رغم اصرار بسیاری از نظریه پردازان اصلاح طلب به هیچ راهکار
مشخصی برای استفادهی سازمان یافته از قدرت مردم جهت تحمیل خواستهای اصلاح طلبانه به
حاکمیت تن نداد. در واقع بر خلاف آنچه که برخی میگویند هیچگاه عملا ً تز سعید حجاریان
مبنی بر «فشار تودهها از پایین و چانه زنی نخبگان از بالا» در دستور کار و مورد قبول
جناح اصلاح طلب و خصوصا شخص محمد خاتمی نبود که اگر بود اصلاحات به آن سرنوشت تراژدیک
دچار نمیشد. یکی از نقاط ضعف جدی جنبش دوم خرداد عدم استفاده از این تاکتیک و ظرفیت
سازی مدنی و تشکیلاتی برای آن بود. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>6-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">در راستای
گزارهی </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۵</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">و
با توجه به تجربهی جنبش سبز باید به این مسئله توجه داشت که حضور در خیابان هدف نیست،
وسیله است، بنابراین باید دید کی و کجا و در جهت رسیدن به چه هدفی میتوان از حضور
خیابانی استفاده کرد؟ حضور در خیابان فی نفسه ارزش نیست و باید معطوف به سیاست ِ «نتیجه»
و «فایده» باشد نه بر اساس منطق ِ «شهادت» و «حماسه». فراخوان مردم به تظاهرات خیابانی
نباید جنبهی تخلیهی انرژی یا لجبازی پیدا کند. بنابراین اگر شما به عنوان یک رهبر
سیاسی یا نیروی تاثیرگذار بدانید که با اعلام تظاهرات و پرداخت ناگزیر و البته آگاهانه
و داوطلبانهی هزینه از سوی هواداران خود، میتوانید به خواست با ارزش و ملموسی برسید
و از این طریق به تامین «خیر عمومی» یاری رسانید به عقیدهی من موظفید که به رغم
احتمال تحمیل هزینه و اعمال خشونت علیه شما، بدنهی اجتماعی خود را به خیابان بیاورید.
</span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>7- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">اگر
تاکید صرف بر صندوق آرا و نادیده گرفتن سایر ابعاد و کارکردهای یک جنبش اجتماعی و قدرت
مردم را ضعف جنبش دوم خرداد بدانیم در عین حال بیتوجهی به نقش و کارکرد «موسم انتخابات»
نیز یکی از نقاط ضعف برخی از گرایشهای فعال در جنبش سبز است که هر گونه بحث در مورد
انتخابات را تبدیل به یک «تابو» و «اقدام خیانتکارانه» کردهاند. فراموش نکنیم که فرصت
«فتح خیابانها» برای جنبش سبز از دل یک مشارکت انتخاباتی بیرون آمد، اگر فرصت انتخابات
نبود آن بسیج اجتماعی، حلقههای مقاومت و شبکههای مدنی که جنبش سبز را پیش بردند هرگز
مجال شکل گیری و فعالیت نمییافتند. اگر اصلاح طلبان در انتخابات شرکت نمیکردند جنبش
سبزی هم نمیتوانست به وجود آید. [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱۰] </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>۸- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">احیای
امکان سیاست ورزی جمعی، حرکت به سوی انسجام و سازماندهی حداقلی، رهایی از سردرگمی و
بازیابی اعتماد به نفس از دست رفته، گامهای اولیه جهت بازسازی جریان اصلاحات و نیروهای
هوادار راهبرد اصلاح طلبی در ایران محسوب میشوند. اصلاح طلبان در این مسیر همچنین
احتیاج به یک برنامهی مشخص و ارادهی روشن سیاسی دارند. اصلاح طلبان باید راهبرد و
برنامهی سیاسی خود را به صراحت مشخص کنند و قدر سرمایهی اجتماعی خود را بدانند و
در راه بازسازی خود از تمام این سرمایه استفاده کنند و به «عبور» از هیچ کس نیاندیشند.
امثال «محمد خاتمی» و «عبدالله نوری» و از همه مهمتر «میرحسین موسوی» و «مهدی کروبی»
همگی بخشی از سرمایهی جریان اصلاحات هستند که نباید در حرکت به سوی موج سوم اصلاح
طلبی هیچکدام آنها را نادیده گرفت. هرکدام از آنها با خصوصیات متمایز و ویژهی خود
در موقعیتی خاص اصلاحات را یاری کرده و می کنند. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>۹-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">موج
سوم اصلاح طلبی بدون حل مشکل «رهبری جمعی اصلاح طلبان» به نتیجهی مورد نظر نخواهد
رسید، موج سوم اصلاح طلبی نمیتواند مانند موج اول، «خاتمی محور» یا اساسا ً «فرد
محور» باشد بنابراین در مقطع کنونی پرهیز از فرد محوری و حل مشکل رهبری جمعی اصلاحات
به صورت سازوکاری نهادین یکی از بایدها و ضرورتهای بازسازی اصلاح طلبی است که از قضا
مسئولیت حل آن بیش از همه متوجه آقای خاتمی و نیازمند از خودگذشتگی ایشان است. تعریف
یک سازوکار رهبری جمعی برای اصلاح طلبان که مورد قبول همه ی طیفهای اصلاح طلب باشد
موجب دمیدن خونی تازه در کالبد اصلاح طلبی و تحقق انسجام اصلاح طلبان میشود. حل این
مشکل به بهترین وجه بیانگر ارادهی معطوف به اصلاح ما خواهد بود. بعد از آن همین رهبری
جمعی میتواند از دل یک گفتگوی عمومی بین طیفهای مختلف اصلاح طلبان اولویتهای برنامهی
سیاسی جبههی اصلاحات را مشخص و به افکار عمومی اعلام کند. مهم است که افکار عمومی
برنامه، حضور، اراده و توان اصلاح طلبان برای حل مشکلات کشور را عینا مشاهده کند و
مواضع ما را در قبال مسائل اساسی و حیاتی کشور بداند. این مسئله موجب دلگرمی و امیدواری
بدنهی اجتماعی اصلاح طلبان و خارج شدن آنها از سردرگمی میشود.</span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>۱۰-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">حرکت
به سوی «اصلاحات پایدار» و تغییرات و تمهیداتی که دستاوردهای اصلاحی را «غیرقابل بازگشت
ونهادینه» کند یکی دیگر از گزارههای بنیادین موج سوم اصلاح طلبی است. موج اول اصلاح
طلبی یعنی جنبش دوم خرداد یک مثال عینی از اصلاحات ناپایدار است. برای پایداری اصلاحات
باید تغییرات و تمهیدات را هم در ساختار حقوقی و حقیقی قدرت و هم در سطح جامعهی مدنی،
جنبش اجتماعی و موازنهی قدرت اجتماعی مدنظر قرار داد. [</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">۱۱]<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">البته
چنانکه گفتم این یک لیست کامل و قطعی نیست و در واقع چیزی است که از خلال پیگیری
گفتگوها به ذهن من رسیده است و قطعا محتاج نقد،تصحیح و تکمیل است.ضمن اینکه هر
کدام از این گزاره ها را می توان و باید مصداقی و مفهومی بسط و گسترش داد. طی
یادداشتهای آینده ام در سایت جرس بر مبنای همین ده گزاره ی بنیادین به سایر ابعاد
موج سوم اصلاح طلبی نظیر نسبت آن با «اجرای بدون تنازل قانون اساسی»،«حفظ یا
فروپاشی نظام» و «انتخابات ریاست جمهوری سال آینده» خواهم پرداخت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;">پی
نوشت ها:<o:p></o:p></span></div>
<h1 align="right" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 200%;">[1]</span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 200%;"> راهبردهای پیشنهادی علیرضا
علویتبار برای خروج از انسداد سیاسی:<o:p></o:p></span></h1>
<h1 align="right" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.kaleme.com/1391/03/17/klm-102869/"><span style="font-weight: normal;">http://www.kaleme.com/1391/03/17/klm-102869/</span></a></span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></h1>
<h1 align="right" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%;">نوشتهام تحت عنوان «به سوی موج سوم اصلاح طلبی»</span><span dir="LTR"></span><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%;"><span dir="LTR"></span>[</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>۲</span><span dir="LTR"></span><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%;"><span dir="LTR"></span>]<span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></h1>
<h1 align="right" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/may/29/article/-7c189e478e.html"><span style="font-weight: normal;">http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/may/29/article/-7c189e478e.html</span></a></span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal; line-height: 200%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></h1>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[3] مطلبم در نقد استراتژی
تغییر نظام:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/june/25/article/-42cb43595e.html"><span dir="LTR">http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/june/25/article/-42cb43595e.html</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[4] در این نوشته ضمن بررسی نسبت
جنبش سبز با دوگانهی اصلاح و انقلاب برخی نقدها نسبت به ارزیابی و مقایسهی مختصر
جنبش سبزو جنبش دوم خرداد پرداختهام:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/10/article/-395389a515.html"><span dir="LTR">http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/10/article/-395389a515.html</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[5]چرا از انسجام اصلاح
طلبان می ترسند؟:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.rahesabz.net/story/55474/"><span dir="LTR">http://www.rahesabz.net/story/55474/</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[6]بازسازی اصلاحات،رهبری
جمعی و مسئولیت خاتمی:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.rahesabz.net/story/56294/"><span dir="LTR">http://www.rahesabz.net/story/56294/</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[7]دونقد از آرش بهمنی؛<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">بازی در زمین دموکراسی: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/-a1234788fd.html">http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/-a1234788fd.html</a></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">دوگانه ی باطل برانداز-اصلاح
طلب: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/19/article/-ace05b4ff8.html"><span dir="LTR">http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/19/article/-ace05b4ff8.html</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<h2 align="right" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 200%; margin: 0cm 0cm 3pt;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 200%;">و نقد احسان منصوری تحت
عنوان؛ملاحظاتی درباره دوگانه اصلاح/ انقلاب:<o:p></o:p></span></h2>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/04/article/-407e78196e.html">http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/2012/july/04/article/-407e78196e.html</a><span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[8]
دکتر حمیدرضا جلاییپور نیز در صدر این نوشتهی خود از تفکیک بین راهبرد اصلاح طلبی
و دورهی اصلاحات میگوید:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://norooznews.net/news/2012/05/2/2092">http://norooznews.net/news/2012/05/2/2092</a><span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[9]متن
کامل منشور جنبش سبز:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.kaleme.com/1389/12/03/klm-48610/">http://www.kaleme.com/1389/12/03/klm-48610/</a><span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[10]دراین
خصوص پاورپوینت انتخابات فرصتی برای دموکراسی را حتما ببینید:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://shahrvand-yar.com/media/1058">http://shahrvand-yar.com/media/1058</a><span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">[11]ملاک
و معیار «پایداری» به عنوان شرط لازم موفقیت یک راهبرد اصلاح طلبانه را پیش از این
«روزبه پاکسار» در این مطلب قابل توجه به خوبی تبیین کرده است:<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><a href="http://www.jomhourikhahi.com/2012/06/sustainable-reformism.html">http://www.jomhourikhahi.com/2012/06/sustainable-reformism.html</a><span dir="RTL" lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span dir="LTR" style="line-height: 200%;"><o:p>*</o:p></span><span style="line-height: 200%;">این یادداشت اولین بار در سایت جرس منتشر شد</span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/18096448006000561717noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-72602555757713974332012-07-07T17:31:00.000+04:302012-07-08T02:52:50.456+04:30چرا از انسجام اصلاح طلبان میترسند؟*<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_yGVl7DNi3EGGuX0IN3TdIyMO5BzpYHnqu_au4_0bb4WJ0F7u2rurHAfUU2q0Vk_yFw8s4_5wu87ic0bMJRxI9xPoLZ7zenGn04M_udy1eDUs1jDBBF1h38RB9R0ZbFnJdoUwM07nbIRX/s1600/ensejam.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_yGVl7DNi3EGGuX0IN3TdIyMO5BzpYHnqu_au4_0bb4WJ0F7u2rurHAfUU2q0Vk_yFw8s4_5wu87ic0bMJRxI9xPoLZ7zenGn04M_udy1eDUs1jDBBF1h38RB9R0ZbFnJdoUwM07nbIRX/s320/ensejam.jpg" width="293" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">چند
ماهی هست که تلاش برای «بازسازی جریان اصلاح طلبی» و «تجدید قوای جنبش سبز» در
دستور کار بخشی از نیروهای دموکراسی خواه داخل کشور قرار گرفته، در این زمینه
تلاشهای گسترده و بحثهای مفصلی جهت «ایجاد انسجام بین اصلاح طلبان» و «غلبه بر
پراکندگی نیروها» در جریان است، این بحثها خصوصا با ورود «عبدالله نوری» به این
عرصه بیش از پیش در رسانههای داخل کشور انعکاس یافت. عبدالله نوری در مواضع خود
ضمن اشاره به لزوم مرزبندی اصلاح طلبان با نیروهای برانداز، افراطی، خشونت طلب و
هوادار مداخلهٔ نظامی بر پیوند بین اصلاح طلبان و جنبش سبز تاکید کرد. نوری همچنین
با حمایت صریح از موسوی و کروبی و یادآوری این واقعیت که «آقایان موسوی و کروبی به
عنوان رهبران جنبش سبز بارها و تا آخرین لحظه بر این نکته تأکید کردند که تنها
خواهان اجرای قانون اساسی و رعایت حقوق و آزادیهای به رسمیت شناخته شده برای مردم
در قانون اساسی و سایر قوانین کشور هستند»، به صراحت گفت : «حداقل خواست جریان
اصلاحات اجرای بدون تنازل قانون اساسی است» تا بدین ترتیب بر هر نوع جدایی و
مرزبندی بین اصلاح طلبی و جنبش سبز خط بطلان بکشد.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">نوری در ادامه به یک نکتهٔ کلیدی دیگر نیز اشاره
میکند: «اصلاح طلبان بر این اعتقاد هستند که سقوط نظام کشور را به سوی خشونت و
هرج و مرج و ویرانشهر پیش میبرد و از دل این هرج و مرج و خشونت، توسعه و دموکراسی
بیرون نمیآید و درست به همین دلیل است که به رغم همهٔ مسائل، مشکلات و انتقادات
نسبت به وضع حاکم همچنان بر راهبرد اصلاح طلبی تاکیدمیکنند»</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">یکی
دیگر از نکات مثبت و مهم مواضع نوری نقد همزمان «افراط» و «تفریط» است. به این
معنا که نوری در «آسیبشناسی» تلاشهای اصلاح طلبانهٔ پیشین و واکاوی دلایل زمین
گیر شدن آن تلاشها ضمن رد «تندروی»، «هیجان زدگی» و «کنش احساسی» روی دیگر سکهٔ افراط
یعنی «محافظه کاریهای بیجا و تفریط» را نیز مانع موفقیت اصلاحات میداند و معتقد
است: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">«به
همان اندازه که تندروی، هیجان زدگی و کنش احساسی به اصلاحات ضربه میزند، در برخی
مواقع محافظه کاریهای بیجا، تفریط و نادیده گرفتن اصول و عدم آمادگی برای پرداخت
هزینههای احتمالی جهت پافشاری بر اصول اصلاح طلبی هم میتواند اصلاحات را زمین
گیر کند، باعث ریزش نیروها شود و فضا را برای هرگونه تهاجم و تخریب نیروهای
تمامیت خواه و تندرو نسبت به جریان اصلاحات و اصلاح طلبان فراهم کند. همانگونه که
در شرایط مناسب باید از مصالحهٔ گام به گام و طرفینی و سیاست تعاملی دفاع نمود
همانگونه هم باید توجه کرد که جریان اصلاحات نیز مبانی و اصول فکری و عملی خود را
دارد و هر نوع تعاملی را بر مبنای اصول سیاسی و اخلاقی خود انجام میدهد. شهامت
مدنی، صبوری و خویشتنداری، استقامت و ایستادگی بر اصول اصلاح طلبی و همراهی و
همدلی با خواست مردم و نیز دفاع از حقوق مردم از مهمترین شرایط موفقیت یک نیروی
مؤثر و مفید اصلاح طلب میباشد».</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> به نظر من از قضا این پاراگراف مهمترین فراز
سخنان اخیر عبدالله نوری است که متاسفانه از سوی کنشگران دموکراسی خواه کمتر مورد
توجه قرار گرفت، در واقع آنچه نوری در قالب این جملات بیان میکند اهمیتی
استراتژیک دارد و به بهترین وجه خصوصیات موج سوم اصلاح طلبی و تمایز آن با تجارب
گذشته را بازتاب میدهد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">با این
وجود مواضع عبدالله نوری و تلاشهای او برای بازسازی اصلاحات و ایجاد انسجام بین
اصلاح طلبان چنانکه انتظار میرفت چندان به مذاق نیروهای افراطی ِ حاکم و رسانههای
آنان خوش نیامد. آنها پس از مدتی سکوت و با مشاهدهٔ عزم جزم اصلاح طلبان برای
ایجاد وفاق و انسجام دست به کار یک عملیات روانی هماهنگ جهت تخریب و تحریف تلاشهای
صورت گرفته از سوی بزرگان اصلاح طلب شدند. اما محورهای این عملیات روانی چه هستند؟
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۱-القای دوگانگی و رقابت بین محمد
خاتمی و عبدالله نوری</span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">رسانههای
مدعی اصولگرایی در حالی میکوشند چنین گزارهای (دوگانگی و رقابت بین خاتمی و
نوری) را تبلیغ و ترویج کنند که با توجه به حبس و حصر کروبی و موسوی، در حال حاضر
و به رغم همهٔ انتقادات و اشکالات احتمالی شاخصترین چهرهٔ اصلاح طلب داخل کشور
محمد خاتمی است، هر گونه تلاش برای بازسازی اصلاحات و ایجاد انسجام بین اصلاح
طلبان بدون حضور، مشارکت موثر و ایفای نقش جدی از سوی محمد خاتمی محکوم به شکست
است. به جرأت میتوانم بگویم از بین معتقدین به راهبرد اصلاح طلبی و اصلاح طلبان
برجسته هیچ کس را سراغ ندارم که این واقعیت را انکار کند، حتی آن دسته از اصلاح
طلبان که در داخل یا خارج از کشور «برخی انتقادات جدی» نسبت به عملکرد سیاسی آقای
خاتمی دارند این واقعیت را پذیرفتهاند و ضمن حفظ مواضع انتقادی خود در پی ستیز با
آقای خاتمی نیستند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">عبدالله
نوری نیز به عنوان یکی از شاخصترین چهرههای دوران اصلاحات همواره و حتی پیش از
دوم خرداد روابط خوب و دوستانهای با محمد خاتمی داشته و هم اکنون نیز دارد. نوری
نه تنها (آنگونه که برخی رسانههای نزدیک به افراطیون حاکم با توسل به «جعل خبر»
اصرار در جا انداختن آن دارند) در پی «عبور از خاتمی» نیست بلکه به خوبی از اهمیت
جایگاه آقای خاتمی در معادلات سیاسی اصلاح طلبان آگاه است. آنها به عنوان دو
شخصیت و سیاستمدار برجستهٔ جریان اصلاحات و با اعتقاد و شناخت نسبت به حسن نیت
یکدیگر، با هم در تماس هستند و به اتفاق راهکارهای «بازسازی جریان اصلاح طلبی» را
بررسی کرده و میکنند و هر گاه لازم بدانند جهت نزدیک کردن دیدگاههایشان به
رایزنی و تبادل نظر می پردازند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">عبدالله
نوری حتی در اوج حملات به محمد خاتمی پس از شرکت در انتخابات ۱۲ اسفند اگر چه خود
نسبت به این اقدام خاتمی معترض و منتقد بود و اعترض و انتقاد خود را نیز بنابر رسم
مألوف با دلسوزی و شفافیتی که خاص خود است مطرح کرد اما هم زمان در برابر هجمههای
غیرمنصفانه علیه محمد خاتمی موضع گرفت و در این مورد گفت: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> «در نقد باید جنبه انصاف رعایت شود و نباید از
مرز اعتدال و احترام خارج شد، از این رو خدمات افراد نباید نادیده گرفته شود و خط
بطلان بر تمامی زحمات و تلاشهای افراد کشیده شود... آقای خاتمی از چهرههای شاخص
اصلاحات در داخل و خارج و نیز وزنهای گرانقدر برای معترضان است که با آسیب رسیدن
به شخصیت ایشان نیروهای اصلاح طلب زیان خواهند کرد و در آن سوی ماجرا [حاکمیت] هم
[آقای خاتمی] مخالفان فراوانی دارد که از آسیب دیدن ایشان سود خواهند برد.» </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اصلاح
طلبانی که از فعال شدن نوری در صحنهٔ سیاسی کشور حمایت میکنند نیز به هیچ وجه در
پی رقیب تراشی برای آقای خاتمی و حذف او نیستند، بلکه معتقدند نوری و خاتمی با
توجه به خصوصیات متفاوت خود میتوانند و باید «مکمل» و «یاری رسان» یکدیگر در مسیر
بازسازی اصلاحات باشند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">البته
قطعا هر دوی این بزرگواران و نزدیکان آنها هشیارتر از این هستند که در دام
سناریوی «رئیس تراشی» و «القای جنگ زعامت» در بین اصلاح طلبان بیفتند با این حال
با توجه به اینکه احتمالا در آینده این عملیات روانی ادمه خواهد یافت نیروهای
اصلاح طلب باید ضمن بیتوجهی به «مضمون سازیهای مغرضانه و بیمحتوای» رسانههای
منسوب به افراطیون حاکم، در تحکیم روابط خود و گسترش گفتگوها بکوشند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">یکی از
تاکتیکهای این رسانهها تماس با برخی نیروهای اصلاح طلب و طرح این سئوال انحرافی
است که «در میان اصلاح طلبان از بین خاتمی و نوری کدام یک ارجحیت دارند»؟! در واقع
آنها بااستفاده از تکنیک «سئوالات القایی» میکوشند مصاحبه شونده را به زمین بازی
مورد علاقهٔ خود وارد کنند، گویی که مسئلهٔ اصلاح طلبان یا مشکلشان ارجحیت یا
محوریت این یا آن است! این مسئله ایست جعلی و ساخته و پرداختهٔ رسانههای اصولگرا،
البته خوشبختانه اکثر اصلاح طلبانی که از سوی این رسانهها در این زمینه مورد
مصاحبه قرار گرفتهاند در دامی که کارگزاران جنگ روانی جناح افراطی حاکمیت آن را
پهن کردهاند نیفتادهاند. اصلاح طلبان باید بدانند که رسانههایی مثل خبرگزاری
فارس، رجانیوز، کیهان، جهان و سایر مطبوعات و سایتهای پر شمار و زردی که با ارتزاق
پیدا و پنهان از بیت المال و خزانهٔ عمومی به فعالیت مشغولند هیچگونه خیر خواهی
نسبت به اصلاح طلبان و جریان اصلاح طلبی ندارند و از نظر آنان «اصلاح طلب خوب،
اصلاح طلب مرده است»! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۲-تقلیل مسئلهٔ اصلاح طلبان به
انتخابات ریاست جمهوری پیش رو</span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این
رسانهها همچنین میکوشند اینگونه جلوه دهند که مسئله و دغدغهٔ اصلی گروهها و شخصیتهای
عمدهٔ اصلاح طلب انتخابات ریاست جمهوری آینده است. این در حالیست که اتفاقا
انتحابات آینده مسئله و مشکل اصلی اصولگرایان است، و اصلاح طلبان در مسیر بازسازی
خود مسائل بسیار مهمتر و حیاتی تری برای بحث و تعیین تکلیف پیش رو دارند که مهمترین
آنها تدوین یک برنامهٔ سیاسی مشخص و یافتن راهکارهایی برای منضم کردن یک ارادهٔ
روشن سیاسی به آن است. اصلاح طلبان باید راههایی برای تجدید سازمان بیابند و در
عین حال با تعریف سازوکاری جهت اتخاذ مواضع رسمی در مورد مسائل اصلی جامعه و جستن
راههایی برای «احیای امکان سیاست ورزی جمعی» امید به تغییر را در دل بدنهٔ اجتماعی
خود زنده نگهدارند و آنان را از سردرگمی خارج کنند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">همانطور
که عبدالله نوری گفته است: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> «حرفهای کلی و مبهم مشکلی را حل نمیکند، ما
باید دقیق و صریح حرف بزنیم، صرف تکرار حرفهایی مثل اینکه دموکراسی خوب است یا
آزادی بیان خوب است یا زندانیان سیاسی باید آزاد شوند مشکلی را حل نمیکند. وقتی
که یک برنامه و ارادهٔ سیاسی روشن پشتوانهٔ این مطالبات به حق نباشد تکرار اینها
نتیجهای جز ایجاد یأس و ملال در افکار عمومی ندارد... چهرههای موثر اصلاحات و
جنبش سبز باید در جهت شفاف سازی اهداف و برنامههای خود برای حامیان خویش، طبقات
مختلف مردم، حاکمیت و حتی مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران اقدام نمایند» </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بنابراین
در حال حاضر و پیش از بازیابی ِ حداقلی از انسجام و اراده هرگونه بحث در مورد
شیوهٔ مواجهه با انتخابات ریاست جمهوری آینده برای اصلاح طلبان ناممکن است و بدون
حل این مسائل ورود به بحث انتخابات نه تنها گرهی از کار فروبستهٔ اصلاح طلبان نمیگشاید
بلکه تنها موجبات نارضایتی و ریزش را فراهم میآورد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به قول یکی از روشنفکران برجستهٔ کشور: «بازگشت اصلاحطلبان
به صحنه سیاسی نمیتواند به یک پروژه سیاسی محدود بماند، پروژهای که هدفش تعیین کاندیدا
است. این بازگشت یک پروسه است با تمامی گستردگی و زوایا و دقتی که یک پروسه به آن نیاز
دارد»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">یک
نیروی جدی اصلاح طلب البته هیچگاه امکان انتخابات را نادیده نمیگیرد، با این حال
باید توجه داشته باشیم که انتخابات ریاست جمهوری آینده فعلا میدان بازی اصلاح
طلبان نیست و مخاطرات ورود شتابزده به این میدان که حریف سعی در محصور کردن ما
درون آن را دارد بسی بیشتر از منافع آن خواهد بود. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">برخی
رسانهها به گونهای درمورد مشارکت اصلاح طلبان در انتخابات سخن میگویند که گویی
تمام مشکلات اصلاح طلبان حل شده و «تنها مانده است تعیین کاندیدای اصلی که فعلا
سرش دعواست که مثلا عارف باشد یا کس دیگر»! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اقدام
دفتر عبدالله نوری در تکذیب رسمی هرگونه ارتباط فعالیتهای اخیر عبدالله نوری با
انتخابات آینده و تاکید دفتر ایشان بر این نکته که «اظهارات آقای نوری، در
دیدارهای فعالان سیاسی، دانشگاهی و اصلاح طلب، ارتباطی با موضوع انتخابات ریاست
جمهوری نداشته و ناظر به مسایلی است که در شرایط کنونی نیاز به توجه دارد» البته
آب سردی بود بر بخشی از شیطنتهای این رسانهها و بیانگر اینکه بزرگان اصلاح طلب
فعلا دغدغههایی مهمتر از انتخابات ریاست جمهوری آینده دارند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اصلاح
طلبان باید به «راه» بیاندیشند، نوری پیش از این خطاب به اصلاح طلبان گفته بود: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> «شما بیش و پیش از اینکه به اشخاص بیاندیشید
باید به راه حل فکر کنید. مسئله این نیست که چه کسی مطرح باشد بلکه مسئله اصلی این
است که باید در راستای منافع کشور به یک تصمیم روشن سیاسی رسید و بر اساس آن تصمیم
و متناسب با آن، برنامه هم داشت» </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">چرا از
انسجام اصلاح طلبان میهراسند؟ </span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مخالفین
اصلاحات و محافل اصلی افراطیون حاکم، از نارضایتی های عمیق و خواست جدی تغییر و
اصلاحات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در بطن جامعهٔ شهری و حتی روستایی ایران
آگاهند. آنها در ضمن میدانند که اصلاح طلبان به رغم ضرباتی که در این سه سال از
سوی حاکمیت متحمل شدند همچنان یک نیروی سیاسی بالقوه قدرتمند در ایران هستند. آنها
از این میهراسند که انسجام اصلاح طلبان و نزدیکی و وفاق آنها این توان بالقوه را
بالفعل کند، به این گنده گوییهایشان که «مردم دست رد به سینهٔ اصلاح طلبان زدهاند»
توجه نکنید، آنها خوشان بهتر از هر کس میدانند که اصلاح طلبان و جنبش سبز هنوز
در ایران نسبت به دیگر جریانها همچنان گستردهترین پایگاه اجتماعی را دارا هستند، همهٔ
این فشارها و بگیر و ببندهای نیروهای اصلاح طلب و فعالین جنبش سبز و حصر دو چهرهٔ
برجستهٔ اصلاح طلب و رهبران جنبش یعنی آقایان موسوی و کروبی هم دلیلی جز این ندارد.
اما اشتباه اصولگرایان این است که گمان میکنند اصلاحات و اصلاح طلبان در پی حذف و
نابودی آنها هستند. این درحالیست که شخصیتی مثل عبدالله نوری به رغم همهٔ جفاهایی
که در حق او شده اینقدر درایت، انصاف و شجاعت دارد که بگوید: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">«برخلاف
تبلیغات مغرضانهٔ برخی سقوط نظام خواست جریان اصلاحات نیست. اصلاح طلبان بر این
اعتقاد هستند که سقوط نظام کشور را به سوی خشونت و هرج و مرج و ویرانشهر پیش میبرد
و از دل این هرج و مرج و خشونت، توسعه و دموکراسی بیرون نمیآید و درست به همین
دلیل است که به رغم همهٔ مسائل، مشکلات و انتقادات نسبت به وضع حاکم همچنان بر
راهبرد اصلاح طلبی تاکیدمیکنند» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این
موضع البته بر خلاف آنچه برخی ادعا می کنند ناشی از عشق اصلاح طلبان به حکومتی که
هرگز قدر آنان را ندانست و بدترین اجحافها را در حق آنها روا داشت نیست، بلکه
نتیجهٔ مسئولت پذیری، عقلانیت، دوراندیشی و دلسوزی نیروهای اصلاح طلب برای کشور و
آیندهٔ آن است. حالا پرسش اینجاست که آیا اصولگرایان یا دست کم طیفهایی از آنان هم
خواهند توانست لااقل کمی مسئولیت پذیری، دوراندیشی و عقلانیت را وارد فرآیند تصمیم
گیریهای خود کنند؟ یا همچنان کشور را به سوی پرتگاههای خطرناک فروپاشی و هرج و
مرج پیش خواهند برد؟ اجرای بدون تنازل قانون اساسی و تحقق حقوق قانونی مردم و وجود
سیاستمداران معتدل و مسئولی مانند موسوی،کروبی،خاتمی و نوری نه یک تهدید که یک فرصت برای کلیت نظام جمهوری
اسلامی و جامعهٔ ایران و نهایتا یک بازی بُرد-بُرد برای همه از جمله اصولگرایان خواهد
بود. البته به قول شمس تیریزی «این سخن قومی را تلخ آید، اگر بر آن تلخی دندان
بیفشارند شیرینی ظاهر خواهد شد». </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به هر
حال مسیر دشواری است،</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">راه مبارزهٔ مدنی اصلاح طلبان راهی طولانی است با موانع بسیار. اصلاح طلبان در
این فضای هیجان آلود و احساسی، طعن حسود و بیمهری برخی دوستان اپوزیسیون سرنگونی
طلب را به جان خریدهاند، فشارها و مصائب وارده از سوی حاکمیت نیز همچنان بر جای
خود باقی است و احتمالا به این زودیها هم بر طرف نخواهد شد. من اما به جد معتقدم
که در صورت وجود انسجام، اراده و برنامه و توسل به پایداری، مقاومت، صبوری و شهامت
مدنی، معتقدین به راهبرد اصلاح طلبی این بار خواهند توانست در کنار نهادینه کردن
همزیستی مسالمت آمیز و دموکراتیک، دست کم بخش مهمی از مطالبات تاریحی مردم ایران
را به نحو «پایدار» تحقق بخشند.در این میان البته گفتگو و هماهنگی بین اصلاح طلبان
داخل وخارج از کشور هم امری واقعا ضروری است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> از مداومت و مقاومت اصلاح طلبان «برمه»
بیاموزیم،آینده از آن ماست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>پی
نوشت:<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تمام نقل
قولها از عبدالله نوری مربوط به دو جلسهٔ وی با فعالین سیاسی و دانشگاهی استانهای
اصفهان و فارس است که گزارش آن پیش از این در رسانههای مختلف داخل و خارج کشور منتشر
شده است.<o:p></o:p></span><br />
<b style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 200%;"><span style="font-size: large;">*</span>این مطلب را برای <a href="http://www.rahesabz.net/" target="_blank">سایت جرس</a> نوشتم و پیش از این در همان سایت<a href="http://www.rahesabz.net/story/55474/" target="_blank"> منتشر شده</a> است.</b></div>
</div>
Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-85570849869864988102012-06-23T18:51:00.000+04:302012-06-24T19:22:09.929+04:30مرگ غولها در پایان تاریخ *<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzU_wBzrfYW8GmxxsALRka1XE36we7RJrvmUDVROkEe1JkewhSnk8EvX-djVp-DbzyQxLl04xRXokJrOf3A8k58AJ5v1BH65Fy4pPqVxpiaJ5ovjQFke4znokKzLq22lVYQ8E58w1Jgc6Y/s1600/democracy+cartoon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzU_wBzrfYW8GmxxsALRka1XE36we7RJrvmUDVROkEe1JkewhSnk8EvX-djVp-DbzyQxLl04xRXokJrOf3A8k58AJ5v1BH65Fy4pPqVxpiaJ5ovjQFke4znokKzLq22lVYQ8E58w1Jgc6Y/s320/democracy+cartoon.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به این
نامها نگاه کنید؛ رنه دکارت، توماس هابز، ایمانوئل کانت، هگل، کارل مارکس، دیوید هیوم،
جان استوارت میل، فردریک ویلهلم نیچه... این یک شعبده بازی نیست، اما حالا چند لحظه
چشمهایتان را ببندید، به حافظهتان فشار بیاورید تا اکنون و در یازدهمین سال از قرن
بیست و یکم، نامی همسنگ این فیلسوفان بیابید... خب فرصت شما تمام شد، شما نتوانستید
اما نه از این رو که کم حافظهاید بلکه از آن جهت که جهان امروز هیچ نامی را در حد
و اندازه فیلسوفان اولیه دوران مدرن سراغ ندارد. حتی عصر فیلسوفان طلایی قرن بیستم
نیز به سر آمده است، و امروز نه چپگرایان توانستهاند نامی همسنگ امثال آدورنو، هورکهایمر،
بنیامین و مارکوزه برای خود دست و پا کنند و نه لیبرالها و راستگرایان فیلسوفانی چون
پوپر، هایک، راولز و برلین پروریدهاند. (یورگن هابرماس شاید آخرین نفر از آن نسل طلایی
باشد) حتی پست مدرنها نیز مدت هاست در حسرت یک «فوکوی دیگر» ماندهاند.</span></div>
<a name='more'></a><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">چرا راه
دور برویم، مگر امروز موزیسینها، آن عظمت اسطورهای امثال موتسارت، واگنر و بتهوون
را دارند که شور مدرنیته را با ایده آلیسم آلمانی درهم آمیزند و شاهکارهایی اینچنین
جاودان رقم زنند؟</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در رمان
و ادبیات نیز وضع به همین منوال است، اگر نامهایی چون مارکز و کوندرا که آخرین بازماندگان
نسل بزرگان پیشیناند را مستثنی کنیم، با انبوهی از نامهای هم سطح و متوسط مواجه میشویم
که به رغم ژستهای آوانگارد و ساختار شکنیهایگاه حیرت انگیز، هرگز نتوانستهاند جای
خالی اشتاین بک، جویس، همینگوی، وولف، کافکا و کامو را پر کنند. رمان نویسان خوب امروزه
کم نیستند اما قامتی بس کوتاهتر از بزرگان نامبرده دارند. شاعران را نیز وضع بر همین
منوال است، کجاست شاعری همسنگ لورکا، هم عرض برشت یا هم قد لنگستن هیوز و اکتاویو پاز؟
ادبیات انگلیسی آیا دیگر شاعری در سطح «الیوت» پروریده است؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">پس از
«سارتر»، دنیای روشنفکری نیز خالی از «سوپراستار» شد، چامسکی نیز تنها کاریکاتوری
از سارتر بود. حالا دیگر آکادمیسینهای «موقر»، جای روشنفکران همیشه معترض را گرفتهاند.
سیاستمداران نیز از این قاعده افول مستثنی نبودهاند. روزی نیست که در غرب روزنامه
نگاران و تحلیلگران سیاسی بابت فقدان مردانی چون ویلی برانت، چرچیل، روزولت و ویلسون
چکامه سرایی نکنند، حتی اکثر نومحافظه کاران رونالد ریگان را به بوش پسر ترجیح میدهند.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">زندگی در غرب هرچه بیشتر به سوی ترکیب احتیاط و عقلانیت پیش میرود، حادثهها از چارچوب هالیوود خارج نمیشوند،
و البته این آرامش محتاطانهگاه آنچنان شور زندگی را میگیرد که مردم نیاز به سوپراستار
و جنجال را در زندگی خود احساس میکنند. عرصه سیاست در غرب اما دیگر فربه نیست، جوامع
لیبرال دموکرات به سیاست زدایی خودخواسته تن دادهاند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">سیاست در
غرب دیگر آن معنا و مفهوم دهههای ۶۰ و ۷۰ میلادی را ندارد، هم از این رو شوری هم اگر
آفریده شود دیگر از جنس شورمندیهای جنبشهای دانشجویی دهه ۶۰ نخواهد بود. این وضعیت
خصوصاً در امریکا ملموستر است، اینگونه است که حتی تظاهرات ضد جنگ مردم اروپا و امریکا
به کارناوالهای شادی شبیه میشود و دیگر از آن دهانهای کف کرده و مشتهای گره کرده
که در اعتراض به جنگ ویتنام به هوا پرتاب میشدند و صف تظاهرکنندگانی که به رهبری مارشال
برمن، مارکوزه و چامسکی میخواستند حتی «پنتاگون» را اشغال کنند خبری نیست. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">گفتیم که
امروز در غرب حادثهها در هالیوود محصور گشته و سیاست و جامعه با ترکیب استادانه احتیاط
و عقلانیت سرمایه داری حادثه زدایی شدهاند، پس لابد تعجب نخواهید کرد که سوپر استارهای
محبوب قرن بیست و یک از هالیوود بیایند نه از کافههای محلههای روشنفکر نشین پاریس،
لندن و نیویورک. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در امریکا
- مثل بسیاری دیگر از نقاط دنیا - مردم در سطح وسیعی نیکول کیدمن و براد پیت را میشناسند
و اخبار مرتبط با آنها را با جدیت دنبال میکنند ولی درصد بسیار کمتری از مردم هستند
که فی المثل نام وزیر دفاع یا رئیس کنگره را بدانند. حال بگذریم از این مساله که به
عقیده برخی حتی سوپر استارهای امروز هالیوود آن شکوه افسانهای امثال «مارلن براندو»
و «گری کوپر» را ندارند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">قامتها
کوتاه شدهاند در فلسفه، در سیاست، در ادبیات، در موسیقی، در عرصه روشنفکری. در این
میان تنها کمی وضع موسیقی، ورزش، سینما و هالیوود فرق میکند. چرا؟ دلیل این افول چیست؟
چرا دنیای فلسفه و سیاست از سوپراستارها خالی شده؟ و چرا وضع سینما تا حدود زیادی
در این باب مستثنی شده است؟ پاسخ این پرسشها را شاید بتوان در دو گزاره خلاصه کرد:
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">الف) مرگ
سوپر استارها در پایان تاریخ</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">پایان تاریخ
نام مقاله جنجالی و مشهور فرانسیس فوکویاما نظریهپرداز و فیلسوف امریکایی است که به
سال ۱۹۸۹ در مجله معتبر «نشنال اینترست» منتشر شد و بعدها به نحو مفصلتر و پخته تری
به صورت کتابی تحت عنوان «پایان تاریخ و فرجام انسان» در آمد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به نظر
فوکویاما دموکراسی لیبرال شکل نهایی حکومت در جوامع بشری است، تاریخ بشر نیز مجموعهای
منسجم و جهت دار است که بخش اعظمی از جامعه بشری را به سمت نظام دموکراسی لیبرال سوق
میدهد. در واقع منظور فوکویاما از پایان تاریخ این است که فروپاشی شوروی کمونیست،
نیم سده پس از سقوط فاشیسم، نشانگر نابودی آخرین رقیب تاریخی لیبرالیسم است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">نتیجه اینکه
استقرار دموکراسی لیبرال در سراسر کره خاکی اجتناب ناپذیر میشود و بنابراین تاریخ
پایان مییابد. فوکویاما که متاثر از آلکساندر گژیوف است، اصطلاح پایان تاریخ را نیز
از تفسیر وی بر اندیشه هگل برگرفته است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">البته فوکویاما
مدعی نیست که لیبرالیسم در میدان عمل در همه جا پیروز شده و همه نزاعها از کره زمین
رخت بر بستهاند بلکه او معتقد است که در پهنه اندیشهها، لیبرالیسم از این پس بر اذهان
چیره شده چرا که دیگر در برابر خود رقیب نظری و هماورد معتبر نمییابد. به عبارت دیگر،
حتی اگر پیروزی لیبرالیسم در جهان واقعی هنوز به طور کامل تحقق نیافته، اما باید در
نظر داشت که این پیروزی «در زمینه اندیشهها و آگاهیها» صورت گرفته است.» (فرانسیس
فوکویاما، امریکا بر سر تقاطع، نشر نی، ص۱۲ از مقدمه مترجم) </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">پایان تاریخ
اما یک معنای دیگر هم دارد؛ پایان حرفهای جدید بشر، مدعیان در میدان نبرد هرآنچه از
زور و توان داشتهاند به محک آزمون نهادهاند و نتیجه استقرار نظمی شد که خوب یا بد
اینک در جهان مستقر است؛ نظم بیجایگزین. اکنون نهادها و ارزشهای لیبرال آنچنان در
جهان مستقر و مستحکم شدهاند که نه به لحاظ کارکردی و نه از نظر تئوریک هیچ هماوردی
برای خویش نمیبینند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در چنین
شرایطی فیلسوفان و اندیشه ورزان اگر لیبرال و راست کیش باشند حرفی جز تایید نظم موجود
یا حداکثر بیان انتقادات و ملاحظاتی پیرامون برخی وجوه آن نخواهند داشت و اگر چپگرا
باشند در بهترین حالت تکرار کننده قهار انتقادات اصحاب مکتب فرانکفورت به دنیای سرمایه
داری خواهند بود. بحران آلترناتیو مشکلی است که اکنون تمامی نظریه پردازان مخالف لیبرالیسم
از مارکسیستها گرفته تا بنیادگرایان دینی با آن مواجهند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در چنین
فضایی تولد سوپر استارها خیلی سخت است، مخالفان نظم موجود یا جنایتکارانی مانند بن
لادن میشوند یا پوپولیستهای چپگرایی چون چاوس که حتی در مقایسه با کاسترو، کوتاه
قامتیشان چشم را میآزارد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">منتقدین
سرمایه داری اکنون در فقدان ناگزیر چهرههایی نظیر مارکوزه و آدورنو دل به پریشان گوییهای
فیلسوف - کمدینی به نام «اسلاوی ژیژک» میبندند که گفتهها و نوشتههایش سخت به کار
معرکه گیری میآیند. در طلیعههای عصر مدرن اما افقهای نو و ناشناخته پیش رو، مجالی
فراخ به فیلسوفان عصر رنسانس و روشنگری میداد تا با نوآوریهای خود حیرت افکنی کنند
و جوامع را به سوی پوست اندازی رهنمون شوند. در چنین عصری منتقدان لیبرالیسم نیز قامتی
افراشته داشتند به سترگی نام کارل مارکس. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">حال اما
جدال مدعیان به پایان رسیده است و در چنین روزگاری نه فقط فیلسوفان از کشفیات حیرت
افکن ناتوانند که سیاستمداران نیز وظیفهای جز حفظ، اداره و حداکثر بهینه کردن دستاوردهای
موجود ندارند. در اوج جدال هم فیلسوفان فرصت خودنمایی داشتند و هم سیاستمداران در خط
مقدم مبارزه نه فقط برای حفظ داشتهها که تثبیت آنها و غلبه بر رقیب بودند. سیاستمداران
بزرگ زاییده عصر رقابتهای ایدئولوژیک و دوران گذار بودهاند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">جهان اما
دیگر بینیاز از بیسمارک و فردریک کبیر است. با پایان عصر ستیزهای بنیان برافکن و با
فرارسیدن دوران تسلط گفتمانی و کارکردی لیبرال دموکراسی عصر غولها نیز در غرب خاتمه
یافت و دوران سیاستمداران متوسط و آکادمیسینهای اتو کشیده و متخصص آغاز شد. این فرآیند
البته خالی از آسیب هم نیست، خصوصاً حال که تمدن مدرن با چالش بنیاد گرایی مواجه استگاه
گاهی خلاء سیاستمداران بزرگ احساس میشود. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ب) دموکراتیزه
شدن فرهنگ یا چرایی استثنای سینما</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">دموکراتیزه
شدن فرهنگ به معنای مورد نظر کارل مانهایم اینجا مطمح نظر نیست. دموکراتیزه شدن فرهنگ
اینجا به معنای روند رو به گسترش تاثیر ذائقه تودههای عوام در تولید محصولات فرهنگی
است. زمانی هنرمندان آفرینندگانی بودند با رسالتی فراتر از راضی کردن تودهها. عصر
اینگونه هنرمندان اما اکنون مدت هاست که به سر آمده است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">موسیقی
خوب آن نوع موسیقی است که بیشتر فروش کند و نظر بخش بیشتری از مردم را جلب کند. این
تغییر دیدگاه که تجاری شدن هنر نیز در آن بیتاثیر نبود منجر به انقلاب هنری قرن بیستم
شد. در واقع همه چیز از موسیقی پاپ آغاز شد، هنر از هزار توی خانههای اشرافی خارج
شد و به میان مردم آمد.</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مردم اما
بتهوون را دوست نداشتند، آنها فهمی از واگنر و موسیقی کلاسیک نداشتند، از اپرا نیز
سر در نمیآوردند اما «ری چارلز» و «الویس» را خوب میفهمیدند. آنها شاید نابغههای
موسیقی نبودند، ولی آنگونه میخواندند که تودههای متوسط میخواستند. بلوز، راک و رپ
(که موسیقی سیاهان و جوانان حاشیه شهری است) کم کم بازار آن موسیقی اصیل اشرافی را
کساد کرد. این اتفاق خوب یا بد گریز ناپذیر بود. به قول فرید زکریا آنجا که تودهها
تصمیم گیری کنند «مدونا» بسیار محبوبتر از «جسی نورمن» است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به این
میگویند نفوذ پوپولیسم در هنر، در عرصه روشنفکری و سیاست، بازار از مردم خالی شد،
موسیقی و سینما اما با هجوم تودهها روبه رو شدند، مردم سوپر استارهایشان را اینجا
جستوجو میکنند زیرا که در یافتهاند آنجا (عرصه سیاست و فلسفه) دیگر متاع دندان
گیری برای عرضه وجود ندارد. اینگونه است که آنها برای در افکندن شوریگاه گاه در زندگیشان
از میان خوانندگان، بازیگران و ورزشکاران دست به انتخاب میزنند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;">آیا ما
نیز از غولها بینیازیم؟ </span><span dir="LTR" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این سوال
مهمی است. غولها در تاریخ جوامع غربی نقش بسیار مهمی در گذار و توسعه داشتهاند. باز
خوانی باشکوه «فاوست» گوته از زبان «مارشال برمن» در «تجربه مدرنیته»، گواهی صادق بر
این مدعاست. تمدن بشر روی دوش غولهایی چون فردریک و کاترین به پیش آمده است. آیا
یک جامعه در حال گذار میتواند از غولها صرف نظر کند و بر طبل مرگ آنها بکوبد و بر
جنازهشان دست افشانی کند؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بدون غولهای
اندیشه ورز و سیاست پیشه که قهرمان بیشه توسعه شوند کار این گذار نیمه تمام آیا تمام
میشود؟ ما آیا از «فاوست» بینیازیم؟ این پرسش مهمی است که پاسخ به آن تامل فراوان
میطلبد. پس عجالتاً ما ایرانیان بهتر است در سرنای مرگ غولها ندمیم و با توجه به
تجربه تاریخی گذار لختی در این باب بیندیشیم که آیا در تاریخ و جغرافیای ما نیز دیگر
فلسفه وجودی غولها از بین رفته است؟</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i><u>پی نوشت:</u></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">*این مطلب را سال 1386 نوشتم و همان سال در روزنامه ی شرق منتشر شد</span></b></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-6541312047177438802012-06-04T16:46:00.000+04:302012-06-05T20:34:27.230+04:30مصائب سکولاربودن به روایت خشایار دیهیمی *<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxvOYphJYImuX7mYh_5j_EgMB_ahzvpqin3wLykcSIxm5b0aN_noSy1CLvBic0Z4joDf4A0JEKiRnnARqZ5rZs32mr1gQr1JyAlrW8fBlP_OOJR8u-llDM4hB2BRdsr-CrhJPT_P5hDMJ/s1600/lrg-568-khashayardeyhimi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxvOYphJYImuX7mYh_5j_EgMB_ahzvpqin3wLykcSIxm5b0aN_noSy1CLvBic0Z4joDf4A0JEKiRnnARqZ5rZs32mr1gQr1JyAlrW8fBlP_OOJR8u-llDM4hB2BRdsr-CrhJPT_P5hDMJ/s320/lrg-568-khashayardeyhimi.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>خشایار دیهیمی،مترجم و اندیشمند برجسته ی لیبرال</b></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 200%;"><b><span lang="AR-SA" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="line-height: 200%;"><b><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">«روشنفکر واقعی یعنی دردشناس، نه مدعی بیدرد، دردشناسی که درد را
با گوشت و پوستش لمس کرده است. مشکل سارتر این بود که میخواست حتماً در مسیر آب شنا
کند درست مثل آل احمد. کاری که کامو میکرد شهامت میخواست؛ توی جو چپ زده جهان و به
ویژه فرانسه، توی جو فیدل کاسترویی، چه گوارایی، سارتری و... بایستی و بگویی من با
انقلاب الجزایر مخالفم. چون انقلاب درد مردم آنجا را دوا نمیکند. این کجایش حرف بدی
است؟ یکی از مشکلات جدی جامعه روشنفکری ما به ویژه قبل از انقلاب این بود که به جای
روی آوردن به آدم اخلاقی و شریفی مثل کامو به یک شومن تمام عیار [سارتر] اقتدا کرد.»</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="color: #4c1130; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><span dir="RTL"></span><b><span style="line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">
خشایار دیهیمی</span></span></b><b><span dir="LTR" style="line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span dir="RTL"></span><b><span lang="AR-SA" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>«در کانون نویسندگان همه هجمه آوردند که خودت را فروختی. طرف صراحتاً
گفت چرا بنزی را که مشارکت به تو داده سوار نمیشوی و با این پراید این طرف و آن طرف
میروی. گفتم میخواهم مردم فریبی کنم اگر بنز سوار شوم کسی به حرفم گوش نمیدهد. ما
از دو طرف کتک خوردیم آقاجان! به ما میگویند چوب دو سر طلا!» </span></b><b style="font-style: italic;"><span dir="LTR" style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="background-color: white; color: #4c1130; font-size: x-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span dir="RTL"></span><b><span lang="AR-SA" style="line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> خشایار دیهیمی </span></b></span><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مصاحبهٔ اخیر متفکر برجستهٔ لیبرال،
خشایار دیهیمی با عبدالجواد موسوی حاوی نکات جالبی بود. دیهیمی در این مصاحبه به مسائل
بسیار مهمی اشاره میکند، (</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱) </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">با
این حال اندیشمند ارجمند جناب یوسفی اشکوری طی نقدی بر گفتار خشایار دیهیمی عموما حاشیهٔ
این مطلب را به نقد گرفتهاند و بیم آن میرود که مطابق معمول در این بحث نیز «حاشیه
بر متن» غلبه کند. (</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲)</span><br />
<a name='more'></a><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به همین دلیل علیرغم اینکه دست
کم بنا بر تعریفی که خشایار دیهیمی ارائه میکند خود را نه یک «روشنفکر» بلکه یک «فعال»
یا به عبارت دقیقتر «کارآموز ِ جوان ِ سیاست» میدانم مناسب دیدم برای اینکه اصل حرف
«خشایار دیهیمی» ذیل انتقاداتش به آل احمد و شریعتی اصطلاحا «شهید» نشود مدعاهای اصلی
دیهیمی در این مصاحبه را بازخوانی کنم. چرا که به عنوان یک کنشگر سیاسی که مهمترین
دغدغهاش نوسازی ِ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعهٔ ایرانی است نکات مهمی را در این
بحث مییابم که توجه به آن را دست کم برای نسل جوان فعالین سیاسی داخل کشور مفید میدانم.</span><br />
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">لب لباب دیهیمی</span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b><br />
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">نسل جدید و نو جوی ایرانی، آنها
که دغدغهٔ «شناخت» و پیدا کردن «راه»، یک لحظه رهایشان نمیکند و در این مسیر «جدی»
هستند قطعا «خشایار دیهیمی» را میشناسند، با این حال دیهیمی خصوصا در چند سال اخیر
حضور چندانی در فضای «مدیا» نداشته است و به همین دلیل شاید بسیاری از آنها که خواسته
و ناخواسته با جنبش سبز به میدان سیاست پرتاب شدهاند و منابع شناختشان به بیبی سی،
صدای آمریکا و سایتهای اینترنتی محدود میشود او را چندان نشناسند. دیهیمی اما یکی
از مهمترین اندیشمندان دوران ماست که همّ و غمش کوشش در جهت اشاعهٔ اندیشهٔ مدرن در
ایران است.</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">دیهیمی البته در این میان واجد
دغدغههای اگزیستانسیالیستی خاص خود هم هست، از این رو سخت دل در گرو «داستایوفسکی»
و «کامو» دارد، به همین جهت بیاغراق میتوان گفت کمتر روشنفکر و حتی ادیب ایرانی را
میتوان یافت که به اندازهٔ او کامو و داستایوفسکی را بشناسد.<o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span lang="AR-SA"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> دیهیمی اما بر خلاف بسیاری از همقطارانش نگاهی عینی
و واقع بینانه به میدان سیاست دارد و این را به شهادت مواضع سیاسیاش خصوصا در دورهٔ
اصلاحات میگویم. حق با دیهیمی است، او حتی در آن دوره نیز ضمن استفاده از تریبون نواندیشان
دینی و احزابی مثل جبههٔ مشارکت «استقلال ِ نظر» خود را قربانی ارتباط دوسویه با آنها
نکرد. به عنوان یک عضو سابق جبههٔ مشارکت که بارها شاهد سخنرانیهای دیهیمی در این
حزب بودهام به این مهم گواهی میدهم. به عنوان نمونه یک بار در دفتر جبههٔ مشارکت
اصفهان و تنها اندکی پس از تکیه زدن احمدینژاد بر صندلی ریاست دولت، برنامهای برگزار
کردیم در تحلیل آنچه در</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">خرداد و </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۳</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تیر </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۳۸۴</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اتفاق افتاد. به غیر از دیهیمی یکی از تئوریسینها و اعضای
ارشد جبههٔ مشارکت هم مهمان آن برنامه بود، هرگز فراموش نمیکنم که دیهیمی چطور نبض
آن جلسه را در دست گرفت و با انتقادات صریح، متین و مستدل خود از عملکرد اصلاح طلبان
موجب این شد که عضو ارشد جبههٔ مشارکت در دفتر حزب خود و در میان اعضای جوان حزب احساس
غربت کند! (</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۳) </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">دیهیمی
البته در طرح انتقاداتش از مسیر انصاف خارج نمیشد و به رغم صراحتش هرگز انتقادات خود را به کین توزی و دشمن کامی نمیآلود.
آری او با اینکه زندانی و شکنجه دیدهٔ دههٔ </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۶۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بود
و تا پای اعدام هم رفته بود، در پی این نبود که انتقام دههٔ </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۶۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">را از
اصلاح طلبان بگیرد. [در این میان باید یک آفرین هم به جبههٔ مشارکت گفت که در اوج قدرتش
و در زمانی که دهها دفتر در سراسر ایران داشت و عملا بزرگترین شبکهٔ سراسری نیروهای
اصلاح طلب بود دست کم به بخشی از منتقدان خود هم تریبون میداد، کاری که بسیاری از
نیروهای سیاسی مدعی دموکراسی حاضر به انجام آن نبوده و نیستند.] </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">اینها را برای این گفتم که تصویری
از آن «خشایار دیهیمی» که میشناسم به خواننده ارائه کنم، باشد که این تصویر کمک بیشتری
به فهم مدعای دیهیمی کند. اما مدعای اصلی دیهیمی در مصاحبهٔ اخیرش چه بود؟ </span></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span lang="AR-SA"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">او معتقد است: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">الف) بین اکتیویست سیاسی، ایدئولوگ
و روشنفکر باید قائل به تفکیک شد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ب) وظیفهٔ اصلی روشنفکر «نقد»
است و هر گونه وابستگی حزبی یا دولتی مانع از ایفای وظیفهٔ روشنفکری است، به این معنا
روشنفکر باید مستقل از احزاب و قدرت سیاسی باشد، اینگونه وابستگیها ملاحظاتی را وارد
کار روشنفکر میکند که او را از وظیفه و کارکرد اصلیاش باز میدارد.</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ج) روشنفکران غیر دینی امروز
برای یافتن مخاطب در جامعه و تاثیر گذاری احتیاج به بهرهمندی از امکانات «سنتِ دینی»
ندارند و اگر تریبون ِ خود را داشته باشند مستقل از اندیشه و گفتمان دینی هم میتوانند
مخاطبینی گسترده برای خود دست و پا کنند. در واقع از نظر دیهیمی، امروز مشکل اصلی روشنفکران
در جامعه این است که راهی برای ارتباط با عموم مردم ندارند اگر چنین راهی باشد آنها
ابزارهای اندیشگی و گفتمانی لازم را –مستقل از نهاد دین و نه الزاما در تقابل با آن-
برای تاثیر گذاری در جامعه دارا میباشند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بر این مبناست که دیهیمی میگوید:
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>- روشنفکر باید انتقاد کند. ببینید انتقاد کردن با غر زدن و نق زدن
فرق دارد. من بینهایت از تلخ اندیشی و اینکه فی المثل هی بگویند نمیگذارند کارمان
را بکنیم بدم میآید. روشنفکر وظیفهاش خواندن و رصد کردن و نقد کردن و گوش شنوا داشتن
است. روشنفکر فقط دهن نیست. روشنفکر باید علاوه بر دهن دو گوش گنده داشته باشد برای
شنیدن. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>- ایشان [آقای خاتمی] در یکی از سفرهایش به اسپانیا گفته بود: بنده
سیاستمدار نیستم، اهل فرهنگم. گفتم: آقا! ریاست جمهوری پست فرهنگی نیست پس شما بیخود
رفتی آنجا. همان کتابخانه ملی میماندی، وقتی رئیس جمهوری باید سیاستمدار باشی
چرا که این پست، پست سیاسی است. پست سیاسی هم اقتضائات خاص خودش را دارد. روشنفکری
هم اقتضائات خودش را دارد. روشنفکری که رفت عضو حزب شد دیگر باید لباس حزب را به تن
کند و بشود یک اکتیویست و مسوولیتهای یک اکتیویست را هم بپذیرد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>- همین الان به من روزنامه بدهند. شرط میبندم روزنامه بدهند به اسم
خشایار دیهیمی، اگر تیراژ همه این روزنامهها را نگرفتم لعنت به من. چهار صفحه هم بیشتر
درنمی آورم. فحش نمیدهم، کاملاً قوانین عرفی و شرعی را هم رعایت میکنم. ولی انتقاد
میکنم. انتقاد بسیار صریح</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>- روشنفکر واقعی یعنی دردشناس، نه مدعی بیدرد، دردشناسی که درد را
با گوشت و پوستش لمس کرده است. مشکل سارتر این بود که میخواست حتماً در مسیر آب شنا
کند درست مثل آل احمد. کاری که کامو میکرد شهامت میخواست؛ توی جو چپ زده جهان و به
ویژه فرانسه، توی جو فیدل کاسترویی، چه گوارایی، سارتری و... بایستی و بگویی من با
انقلاب الجزایر مخالفم. چون انقلاب درد مردم آنجا را دوا نمیکند. این کجایش حرف بدی
است؟ یکی از مشکلات جدی جامعه روشنفکری ما به ویژه قبل از انقلاب این بود که به جای
روی آوردن به آدم اخلاقی و شریفی مثل کامو به یک شومن تمام عیار [سارتر] اقتدا کرد.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>- ما باید همانند سقراط در کوچه و بازار با مردم هم سخن شویم. نه اینکه
راه بیفتیم توی کوچه و خیابان و با آنها حرف بزنیم. ما اگر در همان دانشگاه درست
مسائل را طرح کنیم حرفمان به لایههای زیرین جامعه هم رسوخ میکند. چون در دانشگاه
از همه قشری در کلاسهای درس حضور پیدا میکنند. غرض اینکه روشنفکر باید برای خودش مسئوولیت
بتراشد، بالاترین مسوولیتها را. اگر یک ضعیفی بیاید بگوید تو مشکل مرا دیدی و صدای
مرا به گوش مردم نرساندی، من متهمم، مجرمم و باید مجازات شوم. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">روشنفکر، فعال سیاسی یا ایدئولوگ؟
</span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b><br />
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تعریف «روشنفکر» هم از آن کارهای
اصطلاحا ً «سهل و ممتنع» است. تعاریف متعددی از روشنفکر و «رسالت» او ارائه شده است.
زمانی این تعریف از وظیفهٔ روشنفکری را میپسندیدم که بر مبنای آن «روشنفکر کسی است
که در شکاف سنت و مدرنیته حرکت میکند و رهبری جامعه از سنت به سوی مدرنیته را بر عهده
دارد». با این حال گذار جامعه از سنت به مدرنیته در کشورهای اصطلاحا جهان سومی دغدغهٔ
سیاستمداران هم میتواند باشد. یک تعریف هم همین تعریف خشایار دیهیمی است که روشنفکر
را «منتقد مستقل» میداند و بر این مبنا قائل به تفکیک میان روشنفکر، سیاستمدار و ایدئولوگ
است. و درست به همین دلیل «جلال آل احمد» را به خاطر اینکه در بخش عمدهٔ زندگیاش یک
اکتیویست سیاسی محسوب میشد و «علی شریعتی» را به دلیل ایدئولوگ بودنش روشنفکر نمیداند.
البته با تعریف دیهیمی دیگر تقیزاده، داور، ملکم خان، مستشار الدوله و امثالهم را
نیز نمیتوان روشنفکر محسوب کرد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">یوسفی اشکوری نسبت به قضاوت دیهیمی
در مورد شریعتی و آل احمد معترض است، او گویا تضادی بین روشنفکری، سیاستمداری و ایدئولوگ
بودن نمیبیند. حال این پرسش پیش میآید که پس معنای روشنفکر از نظر آقای اشکوری چیست؟
من فکر میکنم خلط این مفاهیم یکی از مشکلات اصلی سپهر سیاسی ماست، به این ترتیب که
ما با چهرههایی مواجه هستیم که همزمان خود را روشنفکر، استراتژیست، سیاستمدار، فیلسوف
و روزنامه نگار میدانند. زمانی و در اوج جنبش دوم خرداد «بیژن حکمت» طی مطلبی که در
نقد «اکبر گنجی» نوشت به این معضل ومشکلاتی که درپی آن به وجود میآید اشاره کرد که
بازخوانی آن مطلب امروز هم خالی از لطف نیست. (</span></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۴) </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به هر حال فکر میکنم بزرگوارانی
مانند آقای اشکوری باید در مورد تمایز این مفاهیم دقت نظر بیشتری داشته باشند و اگر
تمایز و تفکیک این مفاهیم را لازم نمیدانند این «عدم لزوم» را مدلل و تئوریزه کنند.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">البته این هم برای من قابل درک
است که آقای اشکوری به دلیل ارادتی که به شریعتی یا آل احمد دارد اخراج آنان از دایرهٔ
روشنفکری را بر نتابد و واکنش نشان دهد، چنانکه اگر مثلا دیهیمی گفته بود «احمد کسروی»
و «صادق هدایت» یا «احسان طبری» روشنفکر نیستند چه بسا آقای اشکوری نه تنها شگفت زده
نمیشد و در نقد این ادعا دست به قلم نمیبرد شاید خوشحال هم میشد! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">دستهای از نواندیشان دینی دفاع
همه جانبه از شریعتی و آل احمد را وظیفهٔ همیشگی خود میدانند. من در مورد شریعتی البته
صلاحیتی برای قضاوت ندارم چرا که تسلط چندانی بر نظام اندیشگی وی ندارم، بسیاری از
آثار او را هم نخواندهام ضمن اینکه دعوا بر سر شریعتی گاهی شباهتی تام به یک دعوای
حیدری-نعمتی پیدا میکند که شرکت درآن دست کم برای من چندان دلچسب نیست. اما در مورد
آل احمد این دفاعیههای مطلق گرا موجب شگفتی فراوان است. آل احمد به شهادت آثارش فردی
حداکثر میان-مایه با انصاف و دانشی اندک و تعصب و تندخویی بسیار بود؛ او به لحاظ شخصیتی
نیز به هیچ وجه فرد دموکراتی نبوده و به هیچ گاه هم دغدغهٔ دموکراسی وحقوق بشر نداشته
است. اتفاقا من هم وقتی میبینم چگونه فردی در حد واندازههای آل احمد به قبلهٔ آمال
روشنفکری زمان خود تبدیل میشود مثل آن دوست آقای اشکوری احساس میکنم که بر پیشانیام
نه یک شاخ، بلکه دو شاخ روییده است! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">اما یک نکته را هم نباید فراموش
کرد، که اینگونه رویکرد به روشنفکری (که هر دو این بزرگواران در آن شریکند) تا حدودی
بیانگر یک دیدگاه ارزشی هم هست که روشنفکر بودن را «ستارهٔ افتخار» میداند، ستارهای
که میتوان با اعطا یا سلب آن افراد را ترفیع یا تنزل درجه داد. این نوع نگاه به روشنفکری
هم قابل نقد است که جای طرح آن البته اینجا نیست. </span></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span lang="AR-SA"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">اما درمجموع نقد آقای اشکوری به
دیهیمی در این زمینه مبهم است چرا که ایشان منظورخود را از روشنفکر بیان نمیکند. هر
چند به نظر میرسد لازم است دیهیمی نیز در مورد حدود و ثغور این تفکیک سه گانه بین
روشنفکر، اکتیویست سیاسی و ایدئولوگ توضیحات بیشتری بدهد و مرز آنها را دست کم روشنتر
سازد. </span></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span lang="AR-SA"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">روشنفکران سکولار، مذهب و تاثیر
بر جامعهٔ ایرانی</span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مدتهاست که تزی در بین دستهای
از اندیشه ورزان ایرانی وجود دارد و آن اینکه با توجه به اینکه اکثریت ایرانیان مسلمان
هستند بهتر است که روشنفکران ایرانی در پیش برد منویات خود از ظرفیتهای گفتار و اندیشهٔ
مذهبی استفاده کنند. مصاحبه کننده (عبدالجواد موسوی) نیز در طرح سئوالات خود از دیهیمی
نشان میدهد که به این طرز فکر متمایل است و فی المثل موفقیت روشنفکرانی مانند شریعتی
و سروش را به خاطر توجهشان به مذهب میداند و بر این اساس معتقد است که روشنفکران
سکولار به خاطر عدم استفاده از امکانات گفتار و اندیشهٔ مذهبی تا کنون در ایران توفیقی
نداشته و ندارند. خشایار دیهیمی اما آشکارا با این گزاره مخالفت میکند و معتقد است
روشنفکری غیر دینی (و نه ضد دینی) در صورتی که تریبون آزاد و مستقل خود را داشته باشد
میتواند در جذب مخاطب و تاثیر گذاری ِ اجتماعی موفق عمل کند. به نظر من این مهمترین
مدعای دیهیمی در این مصاحبه محسوب میشود که شایستهٔ دقت و تأمل فراوان است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">واقعیت این است که قدمت این بحث
به آغاز تاریخ روشنفکری ایران باز میگردد. افرادی مثل «میرزا ملکم خان» و «میرزا یوسف
خان مستشار الدوله» در بیان اندیشههای مدرن از زبانی مذهبی استفاده میکردند، از
همان موقع هم اندیشه ورزانی مانند «میرزا فتحعلی آخوندزاده» با این رویکرد مخالف بودند.
به نظر میرسد </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۵۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">سال پیش افرادی نظیر مستشار الدوله در اتخاذ این شیوه (به
رغم آفتهای غیر قبل انکارش) محق بودهاند چرا که واقعا شرایط جامعه وعرف وسنتهای سترگ
مذهبی و نفوذ عمیق و غیرقابل انکار روحانیت اجازهٔ طرح اندیشههایی نظیر آنچه به عنوان
مثال در رسالهٔ «یک کلمه» آمده است را به شیوهای دیگر نمیداد. اما نگارنده نیز مانند
خشایار دیهمی فکر میکند که امروز و در شرایط فعلی روشنفکران سکولار برای نفوذ در مردم
(البته منظور همهٔ مردم نیست) احتیاجی به استفاده از زبان مذهب ندارند. جامعهٔ ایران
نسبت به </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۵۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">سال گذشته تغییرات و تحولات عمدهای را پشت سر گذاشته است،
نرخ با سوادی و شهر نشینی با آن دوره قابل مقایسه نیست، نفوذ ومرجعیت اجتماعی روحانیت
به خاطر عملکرد سه دههٔ اخیر به شدت کمرنگ و تضعیف شده است. اکنون بخش عمدهای از طبقهٔ
متوسط شهری نسبت به گفتارهای سیاسی و فکری سکولار روی خوش نشان میدهد وهمچنین آمادگی
حمایت از یک «برنامهٔ سیاسی سکولار» را دارد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به نظرمی رسد لازم است نیروهای
سکولار امروز به جای پناه بردن پشت پارادایمهای مذهبی به دنبال «پیکر بندی اجتماعی»
و بر ساختن «نمایندگی سیاسی مستقل» خود باشند، این البته پروسهای طولانی مدت و زمانبر
است که با موانع متعددی مواجه است و به هیچ وجه لقمهٔ سادهای برای فرو دادن نیست.
پروسهای که تحقق آن با ایجاد تغییر در موازنهٔ نیروها به تحقق و نهادینگی دموکراسی
نیز کمک میکند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به رغم همهٔ دشواریها به جد
معتقدم اگر روشنفکری سکولار در ایران بتواند تریبون(های) مستقلی که هرگز-حتی در رژیم
شاه- نداشته را به دست آورد چنانکه دیهیمی مدعی شده است موفقیتهای چشمگیری درجلب بخشهای
عمدهای از طبقهٔ متوسط جدید کسب خواهد کرد. دست بر قضا معتقدم بر خلاف آنچه که اندیشیده
میشود «فکر سکولار» در ایران نفوذ قابل توجهی یافته است و اتفاقا لیبرالیزه شدن روشنفکری
دینی و تحولات آن طی دو دههٔ اخیر هم تا حدودی حاصل همین نفوذ بوده است. دلیل حساسیت
ویژهٔ حکومت بر علوم انسانی نیز چیزی جز این نیست. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">آیا سکولارها، دشمن «نو اندیشی
دینی» هستند؟ </span></b><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">سکولار بودن الزما به معنای اسلام
ستیزی نیست، (</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۵) </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">سکولاریسم
ِ افراطی و اسلام ستیز از آن گونه امثال آقای «نوری علا» مبلغ آن هستند به پروژهٔ سکولاریسم
در ایران ضربه میزند. نواندیشان دینی باید بدانند که بخش عمدهای از سکولارها اگر
چه در برخی مواضع منتقد آنها هستند اما «دشمن» آنها نیستند. «سکولارهای دموکرات»
در پی حذف روشنفکران دینی نیستند و اتفاقا قدر زحمات و خدمات آنها در پیشبرد پارادایم
دموکراسی و حقوق بشر خصوصا طی دو دههٔ اخیر را میشناسند. البته جای این انتظار هست
که نواندیشان دینی هم قدردان مرارتهای روشنفکران سکولار در بسط و معرفی اندیشهٔ تجدد
و مفاهیمی مانند جامعهٔ مدنی و دموکراسی باشند، بسیاری از نواندیشان دینی از این منظر
وامدار امثال خشایار دیهیمی هستند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">حالت آرمانی برای جامعهٔ ایرانی
رقابت دموکراتیک و مسالمت آمیز سکولارها و نواندیشان دینی است. با این حال سکولارها
ونوانیشان دینی تا آن روز و حتی در آن روز هم نقاط اشتراک بسیاری دارند که میتواند
مبنای همکاری آنها باشد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b><i>پی نوشت ها:<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>1)</b>مصاحبه ی دیهیمی در این
لینک قابل مشاهده است:</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-right: 18.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><a href="http://news.gooya.com/politics/archives/2012/05/141316.php"><span dir="LTR">http://news.gooya.com/politics/archives/2012/05/141316.php</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>2)</b>نقد آقای اشکوری را اینجا
بخوانید:</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-right: 18.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><a href="http://news.gooya.com/politics/archives/2012/06/141437.php"><span dir="LTR">http://news.gooya.com/politics/archives/2012/06/141437.php</span></a></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span><b>3)</b>بسیاری از انتقادات خشایار دیهیمی به خاتمی و اصلاح طلبان در
نشریات اصلاح طلب آن دوره خصوصا روزنامه ی نوروز که ارگان جیهه ی مشارکت بود منتشر
می شد. بخشی از این نوشته ها در قالب کتابی به عنوان این «ابرها خواهند بارید»
توسط انتشارات طرح نو منتشر شد.</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span><b>4)</b>سیاست و گفتگو،بیژن حکمت،فصلنامه ی گفتگو شماره ی 26، زمستان1378<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>5)</b>آرش نراقی از نواندیشان
دینی برجسته معتقد است در یک معنا حتی بین سکولار بودن ومسلمان بودن تضادی وجود
ندارد، و فرد می تواند «مسلمان ِ سکولار» باشد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="LTR"><a href="http://www.arashnaraghi.org/articles/secularmuslim.htm">http://www.arashnaraghi.org/articles/secularmuslim.htm</a></span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="line-height: 200%;"><o:p><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="font-size: small;"> این مقاله اولین بار در </span><a href="http://news.gooya.com/politics/archives/2012/06/141542.php" style="font-size: 12pt;" target="_blank">گویا نیوز منتشر شد.</a><span style="font-size: large;">*</span></b></span></o:p></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-4644628025528911472012-05-22T01:42:00.000+04:302012-05-22T01:50:27.916+04:30زنده باد مخالف من/برای فریبرز رییس دانا<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin7Q_MdxCoCjAKiCDF6UKDhO_E9Ay2JJ65Smmgp1Vxih8A4PUsBomY9N3znBp4uQG5PBrNMcChUfRKLhsUb9jDGvvvDHn630i_w6H31x_jXPMyfSGMZuhc25so2VBzLFh_Aw1_cWa1-xGR/s1600/rais_dana01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin7Q_MdxCoCjAKiCDF6UKDhO_E9Ay2JJ65Smmgp1Vxih8A4PUsBomY9N3znBp4uQG5PBrNMcChUfRKLhsUb9jDGvvvDHn630i_w6H31x_jXPMyfSGMZuhc25so2VBzLFh_Aw1_cWa1-xGR/s1600/rais_dana01.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><span style="color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><b style="background-color: #cc0000;"><span style="line-height: 32px; text-align: justify;">فریبرز رییس دانا، روشنفکر منتقد و اقتصاددان برجستهٔ مارکسیست</span> روانهٔ زندان شد</b></span></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 32px; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt;">۱</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اختلاف
عقیده یکی از طبیعیترین خصوصیات جوامع انسانی است، جامعهای یکدست که همهٔ افراد در
آن یک گونه فکر میکنند، یک گونه زندگی میکنند، یک اندازه دخل و خرج دارند و هر گونه
تفاوت از آن رخت بر بسته است بیشتر به گورستان میماند تا جامعه. حتی توتالیترترین
حکومتها هم علیرغم بهره برداری از پلیسیترین شیوهها در طول تاریخ نتوانستند تفاوتها
و گونه گونی عقاید و سلایق انسانها را از بین ببرند. افراد انسانی ممکن است در موارد
متعددی از جمله در مورد شیوهٔ ساازماندهی اقتصادی و سیاسی جوامع یا نقش مذهب در زندگی
و... اختلاف عقیده و سلیقه داشته باشند و بر این مبنا به سوسیالیست یا لیبرال، مذهبی
یا سکولار و... تبدیل شوند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 32px; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">دست
یابی به فرمولی برای همزیستی مسالمت آمیز به رغم تفاوت و اختلاف عقیده و حتی تضاد منافع
مهمترین مسئلهٔ فلسفهٔ سیاسی مدرن است. اینکه چگونه میتوان اختلاف عقاید و تضاد منافع
و رقابتهای برخاسته از این تضادها و اختلافها را به قاعده کرد و ستیزه جویی خشونت
بار بر این مبنا را مهار نمود دغدغهٔ اساسی فیلسوفان مدرن و خصوصا فلاسفهٔ لیبرال بوده
است. بدون تن دادن به چنین فرمولی این گونه اختلافات میتواند به محل و بستری برای
خشونت و ستیز دائمی تبدیل و در نتیجه به نابودی تمدن بشری منجر شود. به نظر میرسد
حاکمیت قانون، دموکراسی و حقوق بشر مهمترین دستاوردهای تجربی انسان مدرن برای فرموله
کردن این معادله و حل آن هستند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCl5dzjTwLGRkRyb3SwqNIHgcbk7W-cTQQl3rkoJfMM_CYXyRVbGH0AKePThf0v8unFkWap312-63Wigx87j-c7K3IoJNjI7UYteTcpo7D5J_35jrmTzZLLTlquI6RlDf6-BECLISLUoc5/s1600/dana.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCl5dzjTwLGRkRyb3SwqNIHgcbk7W-cTQQl3rkoJfMM_CYXyRVbGH0AKePThf0v8unFkWap312-63Wigx87j-c7K3IoJNjI7UYteTcpo7D5J_35jrmTzZLLTlquI6RlDf6-BECLISLUoc5/s320/dana.jpg" width="216" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="background-color: #274e13; color: white; font-size: small;">آزادی بیان حق مسلم همهٔ ماست</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ما ایرانیان
نیز امروز بیش از هر زمان دیگری محتاج به آموختن درس «همزیستی» بر مبنا و در چارچوب
ابزارهای تجربی مذکور هستیم. دفاع از حقوق انسانی ِ «دیگری» اولین گام در این جهت است.
من/ما باید بپذیرم/بپذیریم که مخالفین و حتی دشمنان من/ما هم به اندازهٔ خود من/ما
باید از «حق حیات ِ آزاد، امن و توام باکرامت» بهرهمند باشند. در یک لیبرال دموکراسی
مقتدر حتی مخالفان لیبرال دموکراسی (از جمله مارکسیستها) میبایست از حداکثر آزادیهای
مدنی و سیاسی برای ابراز عقاید خویش متمتع شوند. به زندان انداختن افراد و محروم کردن
آنها از حقوق انسانی آن هم به خاطر عقاید سیاسی، اقتصادی، مذهبی و... یکی از بیشرمانهترین
رفتارهایی است که حکومتهای جبار برای «یکدست» کردن جوامع به آن دست مییازند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴-دکتر </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">فریبرز
رییس دانا، روشنفکر منتقد و اقتصاددان برجستهٔ مارکسیست و یکی از مخالفان سر سخت «اقتصاد آزاد» به
خاطر یک مصاحبهٔ چند دقیقهای با بیبی سی فارسی و نقد قانون هدفمندی یارانهها به
یک سال حبس محکوم شد. او به تازگی برای اجرای حکم زندان بازداشت شده است. رییس دانا
متعلق به آن بخش از اپوزیسیون ایران است که دشمنیاش با غرب ِ لیبرال و لیبرالیسم به
هیچ روی کمتر از مخالفتش با جمهوری اسلامی نیست، تا آنجا که مفهوم سازی علیه «امپریالیسم
آمریکا» یا «سرمایه داری جهانی» بخش اصلی ادبیات انتقادی او را تشکیل میدهد و فی المثل
نسبت انتقادات او به آمریکا و اقتصاد آزاد بسیار بیشتر از انتقادات او به حاکمیت جمهوری
اسلامی است، اما وقتی رییس دانا پیکان انتقادش را به ملایمترین شکل ممکن به سوی سیاستهای
جاری حاکمیت میگیرد، با برخورد شدید امنیتی و قضایی مواجه میشود. در واقع برخورد
با رییس دانا «زهر چشم» حاکمیت از مخالفان و منتقدین قانون هدفمندی یارانهها بود و
به نظر میرسد اکنون و در حالیکه دولت برای اجرای فاز دوم این طرح آماده میشود به
زندان انداختن رییس دانا هشدار دوبارهای باشد به منتقدین فاز دوم هدفمندسازی یارانهها.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">به عنوان
یک لیبرال دموکرات وظیفهٔ خود میدانم که در حد مقدورات ناچیز خود به بازداشت دکتر فریبرز
رییس دانا اعتراض کنم. بازداشت رییس دانا نقض آشکار حقوق بشر و نادیده گرفتن حق بدیهی
آزادی بیان و عقیده است. باید بدانیم که تا وقتی که نیروهای سیاسی مختلف در ایران این
حقوق را برای مخالفین خود به رسمیت نشناسند کشور از بحران کنونی خارج نمیشود. پس
«زنده باد مخالف من». به امید آزادی فریبرز رییس دانا و همهٔ زندانیان سیاسی و عقیدتی.</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-49937247677835720442012-04-30T11:28:00.000+04:302012-05-01T15:09:09.822+04:30حقوق کارگران، حقوق بشر است<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTuB6h69VqQz6GtAUCf7D5xXibRVd94wy-FXj-WX1TS905fHHrR8YrpXf635InYibLcADGZWxtqwmE3IsHnkCI0YNH73A44ZhgMxGi0bXy9qQ7UgI27kACzGsCTZ5Gi262toE8HUv0C1R/s1600/kargar.jpg" imageanchor="1"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTuB6h69VqQz6GtAUCf7D5xXibRVd94wy-FXj-WX1TS905fHHrR8YrpXf635InYibLcADGZWxtqwmE3IsHnkCI0YNH73A44ZhgMxGi0bXy9qQ7UgI27kACzGsCTZ5Gi262toE8HUv0C1R/s1600/kargar.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>حقوق کارگران،حقوق بشر است</b></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%; text-align: justify;"><span lang="AR-SA">اول ماه می روز جهانی
کارگر است. هر ساله در این ایام صحبت از حقوق کارگران به طور گسترده بر زبانها و قلمها
جاری میگردد و بنا به سنت ما ایرانیان برای مدتی –نه چندان طولانی-به مد اول روز تبدیل
میشود</span></span><span dir="ltr" style="line-height: 200%; text-align: justify;"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%; text-align: justify;"><span dir="ltr"></span>.</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="rtl"></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">حرف این نوشته اما این است که
نمیتوان مدعی حقوق بشر بود اما به حقوق کارگران به عنوان مقولهای دم دستی و موقت
نگاه کرد. اگر فکر میکنیم در تمام مدت فعالیتهای خود و در تمام طول سال باید از حقوق
بشر دفاع کنیم پس نمیتوانیم تنها اول ماه می هر سال به یاد حقوق کارگران بیفتیم</span><span dir="ltr" style="line-height: 200%;"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این مقاله میکوشد با نگاهی حقوق
بشری- و نه ابزاری- مسئلهٔ حقوق کارگر را تحلیل کند. اما رابطهٔ دو مفهوم حقوق بشر و
حقو</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ق</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">کارگر
چیست؟</span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تاریخ بشرمعاصر را میتوان تاریخ
قبض و بسط حق و تکلیف دانست. حقوق بشر هرگز مفهومی استاتیک و جزمی نبوده، دینامیسم
و پویایی بر تمام تاریخ حقوق بشر مدرن حاکم بوده است. امروز بسیاری از مقولات بخشی
از حقوق بشر تلقی میشود که در قرن نوزده مطرح کردن آنها به عنوان یک «حق» به ذهن
کمتر کسی میرسید</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>.
<o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">طی چند قرن اخیر حقوق بشر مصداقا
و مفهوما در حال گسترش بوده است. به عنوان مثال در آمریکا تا سالها پس از صدور اعلامیه
استقلال، برده داری و تبعیض نژادی علیه سیاهان قانونی بود و زنان نیز از حقوق مدنی
و سیاسی نظیر رأی دادن محروم بودند. چنانکه مبارزه برای کسب حق رأی برای دههها هسته
مرکزی فعالیت و بسیج اجتماعی جنبش زنان در ایالات متحده بود، مبارزهای که سرانجام
در سال </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹۲۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">نتیجه داد</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">برده داری نیز اگرچه در قرن نوزدهم
و در پی جنگهای خونین شمال و جنوب لغو شد امَا قوانین تبعیض آمیز علیه سیاهان تا دهه
</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۶۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">میلادی
در آمریکا پا برجا بود. تا مدتها پس از استقلال آمریکا و انقلاب فرانسه حقوق بشر شامل
زنان و سیاهان نمیشد، در واقع مفهوم حقوق بشر در قرون </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۸</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">و </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مفهومی
مضیق و قبض یافته بود که بیشتر حقوق و منافع بورژوازی نو ظهور را نمایندگی میکرد و
زنان و کارگران عموماً نفعی از رسمیت یافتن این حقوق نمیبردند. اما عملا و پس از جنگ
جهانی دوم مفهوم حقوق بشر رفته رفته بسط یافت و مطالبات زنان و کارگران را نیز شامل
شد. چنانکه در ماده </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اعلامیه حقوق بشر آمده است</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>: </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">"هرکس بدون هیچ گونه تمایزی
از حیثنژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، باور سیاسی یا هر باور دیگر و هر خاستگاه ملی
و اجتماعی، دارایی و ولادت یا هر موقعیت دیگری از حقوق و آزادیهایی که در این اعلامیه
بر شمرده شده است برخوردار است"</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span> </span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">همین روند تدریجی بسط و گسترش
مفهوم و مصادیق حقوق بشر محافل آکادمیک را جذب این ایده کرده است که از نسلهای حقوق
بشر (و تاکنون به طور واضح از سه نسل حقوق بشر) سخن بگویند</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">امروزه سخن از نسلهای سه گانهٔ
حقوق بشر است. منظور از نسل اول حقوق بشر همانا حقوق و آزادیهای سیاسی و مدنی است.
حقهایی از قبیل آزادی مذهب، آزادی بیان، مصونیت از بازداشت خود سرانه و بدون دلیل،
حق رای، آزادی تردد و انتخاب محل اقامت به نسل اول حقوق بشر تعلق دارند. حقهای اقتصادی،
اجتماعی و فرهنگی در شمار حقهای متعلق به نسل دوم حقوق بشر طبقه بندی میشوند حقهایی
از قبیل حق بهرهمندی از آموزش و پرورش، حق بهرهمندی از مسکن مناسب، مراقبتهای بهداشتی،
حق بر کار، حق بهرهمندی از حداقل امکانات معیشتی مثالهای این نسل از حقوق بشر هستند.
در حالیکه نسل اول نوعا بر عدم مداخلهٔ دولت و دیگر افراد تاکید دارد، حقهای نسل دوم
مستلزم مداخله و حمایت دولتهاست. از همین رو تفکیک مزبور از نظر اخلاقی دارای اهمیت
است، نسل سوم حقوق بشر نیز ماهیتی جمع گرایانه دارد و حقهایی همچون حق بر محیط زیست
سالم و حق بر صلح و یا حق بر توسعه را در بر میگیرد</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">موضوع مورد بحث اما حقوق کارگران
است، حقوقی که پیوندی محکم با نسل دوم حقوق بشر یا همان حقوق اقتصادی و اجتماعی دارد.
ایدهٔ حقوق اقتصادی و اجتماعی به منزلهٔ حقوق بشر، بیانگر این اصل اخلاقی است که در
جهانی که منابع غنی و دانش عظیم انسانی دارد وسایل و مایحتاج اساسی زندگی هر فرد باید
تامین شود و هر کس که از این وسایل محروم شود قربانی نوعی بیعدالتی بزرگ است. بیان
این اصل در شکل حقوق بشر هم به محروم شدگان بیشترین امکان را میدهد که برخورداری از
این وسایل را به عنوان یک حق خواستار شوند و هم بر وظیفهٔ دولت و دیگر طرفهای مسئول
برای کمک به تامین این حقوق تاکید میکند</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">حقوق اقتصادی-اجتماعی هم نظیر
حقوق مدنی و سیاسی حقوقی جهانشمول هستند. بسیاری از آنچه امروزه کارگران در ایران و
بسیاری دیگر از نقاط دنیا میخواهند اکنون جزء حقوق اقتصادی و اجتماعی و در نتیجه بخشی
انکار ناپذیر از حقوق بشرند. به عبارت دیگر <b>"حقوق کارگر همان حقوق بشر است و
حقوق بشر حقوق همه است".</b></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بهرهمندی از حداقلهای یک زندگی
آبرومند و توام با کرامت انسانی، رفاه و تامین اجتماعی</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">،</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">امروزه
یک خواست گزاف نیست بلکه یک حق جهانشمول و مسلم بشری است. چنانکه آزادی سندیکاهای کارگری
و دفاع از حقوق صنفی نیز بخشی جدایی ناپذیر از حقوق بشر محسوب میشود</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در ایران نیز وقت آن است که نگاه
حقوق بشری به «کارگران و جنبش کارگری» جایگزین نگاه سیاسی شود. ادعای این مقاله بنابر
مقدمهٔ پیش گفته این است که «جنبش کارگری یک جنبش حقوق بشری» است. منتها مشکل این است
که در ایران، احزاب، گروههای سیاسی و سیاستمداران به جنبش کارگری نگاهی «ابزاری» دارند.
نیروهای اپوزیسیون-اعم از چپ و راست- در بهترین حالت به کارگران به عنوان پیاده نظام
حرکتهای سیاسی و وسیلهای برای در آغوش کشیدن قدرت نگاه میکنند. آنها نیروی جنبش
کارگری را در خدمت منافع خود میخواهند و در این راه از مبادرت به عوامفریبی و سردادن
شعارهای غیرممکن ابایی ندارند. برای آنها مقصود قدرت است و لاجرم کعبه و بتخانه بهانه</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>! <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اما در سوی دیگر ماجرا هم حکومت
قرار دارد. حکومت نیز به کارگران حداکثر به عنوان پیاده نظام خیابانی در روزهای تظاهرات
رسمی و دولتی نگاه میکند. دولت از کارگران انتظار دارد که تابع باشند، سیاستهای رسمی
را تایید کنند و هرگاه لازم است (حتی در روز کارگر) در دفاع از انرژی هستهای یا هر
چیز دیگری که دولت صلاح میداند شعار دهند. در عین حال دولت هیچگونه اصالت و استقلالی
برای تشکلهای کارگری قائل نیست، سندیکاها یا نباید وجود داشته باشند یا اگر هستند
میبایست فرمایشی و مطیع باشند. اینگونه است که اپوزیسیون به جنبش کارگری به عنوان
یک «فرصت» نگاه میکند و حکومت به عنوان یک «تهدید» و عجبا که این هر دو در نگاه ابزاری
به جنبش کارگری متفق و هم داستانند</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">کارگران اما باید راه خود را
بروند. آنها باید بدانند که جنبش آنها بخشی از جنبش بزرگ حقوق بشر در ایران و سراسر
جهان است</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">فعالین سیاسی نیز اگر در ادعاهای
حقوق بشری خود صادقند باید حقوق کارگران را به عنوان بخشی از حقوق بشر به رسمیت شناسند
و مهمتر از همه «در عمل» به آن متعهد باشند. در میان فعالین سیاسی-خصوصا فعالین اپوزیسیون-
باید نگاه حقوق بشری به مطالبات کارگری جایگزین نگاه سیاسی و ابزاری شود</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="ltr"></span>. <o:p></o:p></span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">از این گذشته فعالین کارگری هم
نباید فراموش کنند که حاکمیت دموکراسی اولین گام برای تحقق مطالبات کارگری است. دموکراسی
این فرصت را به کارگران میدهد که با استفاده از آزادی تشکل و اجتماع، حقوق انسانی
خود را مطالبه کنند. به عبارت دیگر و به طور خلاصه میتوان مدعی شد که نه دموکراسی
و حقوق بشر منهای حقوق کارگران معنی میدهد و نه کارگران بدون دموکراسی میتوانند به
حقوق انسانی خود برسند</span><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><br />
<span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><br />
<b><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">پی نوشت</span></b><br />
<i><span dir="ltr" style="font-family: Tahoma,sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این مطلب برای ویزه نامه ی کارگری کمیته ی گزارشگران حقوق بشر نگاشته شده<o:p></o:p></span></i></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-7660065758095850242012-04-28T17:15:00.000+04:302012-06-23T19:19:55.570+04:30نژادپرستی ایرانیان؟<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw4B9C7J4G0jehhr7NpwsVsO8SuWW-86L-SJHUhKEGqMg883jxrie9AuLfFZsBI84nR_MeXlaqJeGofA8me8gAZper5SnIEfvwwxJ7AVkSeXDZol4NB9iX0-fubD75mBFezW36YJsP5N1H/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw4B9C7J4G0jehhr7NpwsVsO8SuWW-86L-SJHUhKEGqMg883jxrie9AuLfFZsBI84nR_MeXlaqJeGofA8me8gAZper5SnIEfvwwxJ7AVkSeXDZol4NB9iX0-fubD75mBFezW36YJsP5N1H/s320/11.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
۱<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">طی
یک ماه اخیر شاهد اتفاقاتی بودیم که موجب در افکنده شدن مباحثی چند پیرامون «نژاد
پرستی ایرانیان» در فضای سایبر شد. انتشار دو خبر از اصفهان و مازندران در مورد
شیوهٔ برخورد با شهروندان افغانی و همچنین جنگ لفظی در گرفته بین ایران و کشورهای
عربی در مورد جزایر ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی بهانهٔ این بحثها بوده
است. من البته شخصا علاقهای به شرکت در این بحثها نداشته و ندارم چرا که در دو سوی
اینگونه بحثها همواره نوعی انفجار احساسات انباشت شده یا جو زدگی میبینم و اکنون
مدتهاست که میکوشم جو زده نشوم! با این حال بالا گرفتن بحث و خصوصا رد وبدل شدن
اتهامات سنگین بین طرفین باعث شد که چند خطی در این مورد بنویسم و البته همچنان
بکوشم که «جو زده» نشوم! </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span></div>
<a name='more'></a><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۲-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در
مورد اقدام احمدینژاد در سفربه ابوموسی همان موقع به جمعی از دوستان گفتم که این کار
آقای احمدینژاد «بهترین کار» به وسیلهٔ «بدترین شخص» در «بدترین موقعیت» ممکن
بود. به عبارت بهتر اگر یک رییس جمهوری ملی و در شرایطی که ایران در سیاست خارجی و
صحنهٔ بین الملل اینقدر ضعیف، منزوی و آسیب پذیر نبود چنین اقدامی را انجام میداد
حتما اینکار ازنظر من در خور ستایش و حمایت بود. از طرفی برای من خیلی دشوار است
که بپذیرم فردی مانند احمدی نژادبه خاطر «عرق ملی» و پایبندی به «منافع کشور» دست
به چنین کاری زده است. یعنی سوابق باند احمدینژاد بیشتر از اینکه مبین دفاع از
منافع ملی باشد موید سیاست حراج منافع ملی است، حالا یا با سوء نیت یا از روی بیکفایتی.
متاسفانه سیاستهای ماجراجویانه و غیر واقع بینانهٔ سی و سه سال اخیر باعث شده که
ایران از قدرت اصلی خاورمیانه که هیچ همسایهای جرأت چشم داشتن به خاکش را نداشت
به کشوری تبدیل شود که حالا حتی ضعیفترین همسایگانش نیز در قبال آن ادعاهای ارضی
مطرح میکنند و اتفاقا ادعاهای پوچشان با حمایت منطقهای وحتی گاهی بین المللی هم
همراه میشود. در این موردفقط میتوان گفت از ماست که برماست! </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">خب
حالا که احمدینژاد به هر نیتی دست به این کار در این موقعیت نامناسب زده و دولت
امارات نیز با علم به موقعیت نامناسب ایران در عرصهٔ بین المللی با موقعیتشناسی و
فرصت طلبی دست به طرح ادعاهای پوچ پیشین در قبال جزایر ایرانی زده تکلیف چیست؟
طبیعی است که ما نمیتوانیم بگوییم «بله اماراتیها راست میگویند آقای احمدینژاد
توغلط کردی که رفتی از ابوموسی دیدار کردی»! افکار عمومی در چنین شرایطی به طور
طبیعی علیه مدعی خارجی برانگیخته میشود (و البته احتمالا احمدینژاد هم با علم به
این موضوع دست به این اقدام بیموقع و عوامفریبانه زده است). به هر حال من افکار
عمومی ایران را در این مورد محق میدانم و اصلا برانگیخته شدن این حد از احساسات
علیه شیخ نشینان خلیج فارس برایم غیر منتظره نبود، هر چند انتظار اینکه عدهای از
فردی مثل احمدینژاد با این همه سیاهکاری در حد «قهرمان» تجلیل کنند را نیز
نداشتم! با این حال در جدال درمورد جزایر ایرانی طبیعی است که هر ایرانی هر چه هم
که با دولت مشکل داشته باشد در سوی حکومت بایستد نه امارات متحدهٔ عربی و شورای
همکاری خلیج فارس. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">دفاع
ایرانیان از حاکمیت بلامنازع ایران بر جزایر مذکور البته با مقادیر فراوانی
احساسات ضد عربی هم همراه بود و بروز همین احساسات ضد عربی باعث شد که برخی دوستان
ما نسبت به شیوعنژاد پرستی در ایران ظنین و نگران شوند. اما آیا ما در ایران با
مشکل و پدیدهای به نامنژاد پرستی مواجه هستیم؟ «هم آری و هم نه»! در بین
ایرانیان نیز مثل همهٔ دیگر ملتها یک حدودی از احساسات نژادپرستانه وجود دارد
ولی من مدعی این هستم کهنژادپرستی در ایران به هیچ وجه حالت«بحران» و «مشکل» ندارد.نژاد
پرستی در ایران از تمامی همسایگان آن کمتر و حتی در مواردی از برخی کشورهای
پیشرفتهٔ اروپایی هم رقیقتر است. ما در بسیاری از کشورهای همسایهٔ ایران (ترکیه،
آذربایجان، ارمنستان، عراق و افغانستان) شاهد کشتارهای قومی و نژادی و اشکال خشن
ژنوساید بودهایم اتفاقی که هر گز در ایران نیفتاده است، ایرانیان البته هم در
زمان حملهٔ اعراب و هم در زمان حملهٔ مغول خود قربانی ژنوساید بودهاند. در همین
دهههای اخیر نیز ملت ایران قربانی سیاستهای نژادپرستانهٔ رژیم بعث عراق بوده است.
مطابق ایدئولوژی رژیم بعث ایرانیان، یهودیان و مگسها موجوداتی موذی و مستحق
نابودی محسوب میشدند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">یک
نکتهٔ دیگر که باید در نظر گرفت این است که بر خلاف آنچه عدهای قصد جا انداختن آن
را دارند ما در درون مرزهای ملی ایران نیز شاهد تنش نژادی نیستیم. اینکه وجود
عادات زشت فرهنگی نظیر جوکهای قومیتی را بخواهیم به مبحثنژاد پرستی مرتبط بدانیم
به نظرم تا حدود زیادی ناشی از سوءتفاهم در مورد مفاهیمی نظیر نژاد و نژاد پرستی
است. در ایران اساسا ما چیزی به نام تفکیک نژادی آنگونه که مثلا بین روسها، ژرمنها،
اسلاوها یا صربها وکورواتها هست نداریم. هیچ نظریهٔ علمی و منسجمی در مورد نژاد
ساکنان کنونی ایران وجود ندارد و ساکنان ایران هم هرگز به همدیگر به چشم نژادهای
گوناگون و متخاصم نگاه نکردهاند. البته بخشی از ناسیونالیستهای رمانتیک ایرانی
زمانی کوشیدند که بر پایه ینژاد آریایی هویتی نژادی برای مردم ایران ایجاد کنند
این هویت سازی اما حتی در بین ناسیونالیستهای ایران هم خریدار چندانی پیدا نکرد و
سرانجام به جریانی حاشیهای در ناسیونالیسم ایرانی بدل شد. به نظرم اتفاقا برخی از
فعالین قومی خصوصا پان ترکها هستند که با پیش کشیدن مفاهیمی بیگانه با فرهنگ
سیاسی ایران مانند نژاد سعی در خط کشی نژادی بین ایرانیان دارند. در حالیکه تنوع
موجود در ایران معمولا به عنوان تنوع زبانی یا قومی به رسمیت شناخته شده است و
هرگز صحبتی از تنوع و تفکیک نژادی نبوده که بخواهد بحث نژاد پرستی مطرح باشد. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۶- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">احساسات
ضد عربی در ایران سابقه دار و ریشه دار است. این احساسات اگر چه قابل نقد و نادرستاند
اما تا حدودی هم قابل درک هستند(قابل درک به معنی «درست» نیست)، ایرانیان برای مدتها قربانی نژادپرستی خشن
اعراب بودهاند. البته در این میان برخی نظریههای سست تاریخی که میخواهند علت
اصلی عقب ماندگی ایران را در حملهٔ </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۴۰۰</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
سال قبل اعراب به ایران بجویند نیز مزید بر علت و آتش بیار معرکهاند.اینگونه
نظریه های ساده انگارانه معمولا به مذاق عوام خوش می آید. اما اینکه از این
احساسات ضد عربی که ریشهای تاریخی دارد به عنوان دلیلی برای نژادپرستی ایرانیان
یا شیوع گسترده و نگران کننده ینژاد پرستی و تنش نژادی در ایران یاد شود به نظرم
برداشت درستی نیست. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۷-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">برخی
رویای کابوس گونهٔ بالکانیزه کردن ایران را در سر میپرورند و اخیرا حتی در این
مورد پرده پوشی هم نمیکنند. آنها برای اینکه این رویا محقق شود احتیاج به این
دارند که تصور تنش دائم و شدید نژادی درون مرزهای ایران را القا کنند فعالین حقوق
بشر و همچنین فعالین اپوزیسیون باید مراقب باشند که «حسن نیت» آنها در دفاع از «حقوق
فرهنگی اقوام» به بستری برای اشاعهٔ این باور غیرواقعی، غیرتاریخی و خطرناک یعنی
باور به وجود تنش نژادی در ایران تبدیل نشود. نقد برخی نقایص فرهنگی مانند احساسات ضد
عربی یا شیوع جوکهای قومیتی باید به نحوی ظریف و با احساساتی طبیبانه و نه
پرخاشگرایانه صورت گیرد. برای اصلاح فرهنگ باید صبور بود و ضمن شناخت درست از
جغرافیای تاریخی و فرهنگی جامعه درک درستی نیز از بسترهای لازم برای اصلاح فرهنگی
داشت. یکی از مهمترین بسترهای اصلاح فرهنگی توسعهٔ اقتصادی و رشد کیفیت آموزش
است.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">8- یکی از دروغهای رایج و شاخدار
این جماعت معرفی جمهوری اسلامی به عنوان یک حکومت نژادی (نژاد فارس؟!) است. آنها نیاز
به اسطورهٔ حاکمیت فارسها و ستم آنها بر دیگرنژادها (؟!) دارند و به همین جهت همواره
جمهوری اسلامی را حکومت فارسها معرفی میکنند! به زودی در نقد این انگاره که چیزی
نیست جز تحریف بیشرمانهٔ واقعیت مطلبی جداگانه خواهم نوشت.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">پی
نوشت: </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: small;">*در مورد شهروندان افغانی هم مطلب جداگانهای نوشتهام که منتشر خواهم کرد.</span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-40720549032724607772012-04-25T00:19:00.000+04:302012-06-23T19:21:02.312+04:30تقی رحمانی، نرگس محمدی و انصاف نظام<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تقی رحمانی برای همهٔ آنها که
دستی در سیاست دارند نامی آشناست، آنها که رحمانی را از نزدیک میشناسند همه به شرافت
و نجابتش شهادت میدهند. او مردی رنجدیده و سختی کشیده و البته مقاوم است که دغدغهای
جز توسعه و سربلندی ایران و همزیستی دموکراتیک ایرانیان ندارد. او اما سالهای زیادی
را در زندان بوده؛ هم در سالهای دشوار دههٔ </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۶۰</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">، هم در عصر سازندگی، هم در دورهٔ
اصلاحات و هم در اوج جنبش سبز.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تقی رحمانی اما به رغم همهٔ این
رنجها در مشی سیاسی فردی معتدل و واقع بین است، او حتی در نقد حاکمیتی که اینقدر ظلم
در حق او روا داشته پا را از محدودهٔ اخلاق و انصاف بیرون نمیگذارد. اما آیا وقت آن
نرسیده که حاکمیت نیز حداقلی از اخلاق و انصاف را در قبال تقی رحمانی و همفکران او
رعایت کند؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">تقی رحمانی سالها و به رغم همهٔ
ناملایمات در ایران ماند، او کوشید در چارچوب قانون به فعالیت سیاسی بپردازد اما نهادهای
امنیتی هرگز نسبت به فعالیتهای قانونی او روی خوش نشان ندادند و سرانجام عرصه چنان
بر او تنگ شد که نه به خاطر گریز از زندان، که طی این سالها عملا خانهٔ دوم او بوده
است، بلکه برای کمک به ادامهٔ راهی که به آن اعتقاد دارد مهاجرت را برگزید. آنها که
آقا تقی را میشناسند میدانند که اتخاذ چنین تصمیمی برای او چقدر دشوار بوده است.
رحمانی اما بعد از خروج از کشور هم دست از مواضع معقول خود نکشید و اسیر جو رادیکال
اپوزیسیون نشد. با این حال گویا نهادهای تصمیمگیر حتی از فاصلهٔ چند هزار کیلومتری
هم نمیتوانند مواضع معقول رحمانی را تحمل کنند. البته مشخص نیست اجرای حکم زندان نرگس
محمدی چه اندازه به مواضع و فعالیتهای اخیر تقی رحمانی در خارج از کشور مربوط است
چرا که نرگس محمدی خود یکی از سرشناسترین فعالین حقوق بشر در ایران است که پیش از
این و به تاوان فعالیتهایش در قالب کانون مدافعان حقوق بشر بارها مورد تهدید و آزار
قرار گرفته بود. </span></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span> <span lang="AR-SA">با این حال اکنون جای این پرسش
وجود دارد که در شرایط فعلی و با توجه به بیماری نرگس و تنهایی دو فرزندش و در حالیکه
نرگس به هر دلیل حاضر به خروج از ایران نشده بود و درضمن خارج ازپایتخت تحت نظارت دائمی
ماموران امنیتی بود اجرای حکم زندان او چه ضرورتی داشته و دارد؟ </span></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">چطور آنها که با شنیدن مصائب
دو طفلان مسلم اشک بر چشم میآورند راضی میشوند به اینکه علی و کیانا بعد از این همه
مدت در به دری و مهاجرت پدر، حالا حتی سایهٔ مادر را بر سر نداشته باشند؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">البته بعید است دل سنگ تصمیم
گیران پروندهٔ تقی و نرگس با این حرفها نرم شود، ولی من همیشه و همواره به خُردک شرر
شفقت و انصافی که حتی در تو در توی وجود سنگدلترین انسانها فروزان است امیدوارم.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ای کاش جمهوری اسلامی قدر منتقدین
میهن دوست، عاقل و نجیبی مانند آقا تقی و نرگس خانم را میدانست متاسفانه اما نهادهای
امنیتی با تاراندن و زندانی کردن آنها تنها زمینه را برای تقویت گفتارها و کردارهای
افراطی فراهم میکنند. کسی چه میداند شاید اصلا این نوع برخورد با امثال تقی رحمانی
و نرگس محمدی به منظور خاموش کردن صداهای عقلانیت و اعتدال در اپوزیسیون ایرانی باشد.
آیا پیام این برخوردها این است که یا از ایران بروید یا به زندان میروید؟ </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">آستانهٔ تحمل حاکمیت طی دو-سه
سال گذشته به کمترین میزان خود طی یک دههٔ اخیر رسیده است، هر نوع فعالیت مدنی و سیاست
ورزی قانونی تهدیدی امنیتی تلقی میشود، ازقضا اما این شیوهٔ مواجهه با مشارکت جویی
قانونی و مسالمت آمیز نیروها در روندهای سیاسی نه تنها ایران را به سوی سرنوشتی نامعلوم
و نگران کننده پیش میراند بلکه آسیب پذیری حاکمیت را نیز در درازمدت افزایش میدهد.
</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">البته بعید است که این حرفها
فعلا گوش شنوایی بیابد اما تقاضای تنها «اندکی انصاف» درحق مخالفین چیزی است که حتی
بدون بازکردن فضای فعالیت سیاسی هم میتواند برآورده شود. پس اگر امثال تقی رحمانی
را وادار به مهاجرت و نرگس محمدی را خانه نشین میکنید دست کم سایهٔ مادر را از علی
و کیانا دریغ نکنید.</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-85093143707170818362012-04-17T17:59:00.000+04:302012-04-17T18:42:43.604+04:30برای ۶۸ سالگی احمد سلامتیان<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX6FajgTzDORNYlSW9l08GqOS4r1sng5XB_dR3fxir1XvBvjrVEtMLF7iuco4tf5ym00SyjEOWd_JtmKhW3jk_gtwMKCgbq04JEw-SG8Zts_WOCpj4RC5VigXSHSHm67VGfuFreVpO6nC8/s1600/salamatian.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX6FajgTzDORNYlSW9l08GqOS4r1sng5XB_dR3fxir1XvBvjrVEtMLF7iuco4tf5ym00SyjEOWd_JtmKhW3jk_gtwMKCgbq04JEw-SG8Zts_WOCpj4RC5VigXSHSHm67VGfuFreVpO6nC8/s1600/salamatian.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>احمد سلامتیان ۶۸ ساله شد</b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<h2>
<span style="font-size: small;"><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"> </span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><b style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">«بسم الله الحمن الرحیم. دیروز در شهر همدان عدهای
چماق بدست چاقو زیر گلوی من گذاشتند و گفتند بگو مرگ بر بنی صدر درود بر بهشتی
(یکی از نمایندگان دروغ است) من اینجا به صدای بلند میگویم اگر تکه تکهام کنید،
ذره ذرهام کنید به زور نخواهم گفت درود بر بهشتی و به خدا قسم ذره ذره وجود من
خواهد گفت مرگ بر استبداد... خواهش میکنم از مسوولین این جمهوری اگر نمیخواهند
استبداد سیاهی در این مملکت مستقر بشود که نوبت خودشان هم بعد فرا برسد چون اول از
شما شروع نمیکنند ما که رفتیم نوبت شما هم خواهد رسید مطمئن باشید وقتی که یک عدهای
نماینده مجلس را با تایلیوری که سرش را بصورت تیغه چاقو تیز کردهاند میخواهند
بکشند، ساختمان خصوصی مردم را بهش حمله میکنند زن و بچه مردم را مبزنند، بعد
ساختمان دیگری را که آن نماینده را در آن پناه دادهاند محاصره میکنند در و پنجره
خانه مردم را میشکنند این عده افراد کسانی هستند که بعداً حد و مرزی نخواهند
شناخت من خواهشم فقط عبارت از این است که مطبوعات و رادیو تلویزیون اگر بیطرفند
اگر منصفند این نامه را، مطالبش را به اطلاع عموم برسانند و مسوولین محترم جمهوری
اسلامی هم اگر میخواهند آزادی اظهارنظر در این مجلس و در این کشور باشد و افرادی
را به جرم اینکه با لایحه چهار دوازدهم بودجه آقای رجائی مخالفت کردند نخواهند مثل
سگ بکشند اجازه بدهند که جلوی این نوع کارهای گرفته بشود والسلام علیکم و رحمه
الله»</span> </b></span></h2>
</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #38761d; font-family: Times,"Times New Roman",serif; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: small;"><b> احمد سلامتیان 12خرداد 1360 در مجلس*</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">سیام
فروردین (</span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">۱۸</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">
آوریل) سالگرد تولد احمد سلامتیان است. من هر گز او را ندیدهام اما نه فقط ته
لهجهٔ اصفهانی این همشهری دوست داشتنی (که زمانی نمایندهٔ مردم شهر ما در مجلس
بوده است) بلکه منش سیاسی و اخلاقی احمد سلامتیان است که به رغم دوری این فاصلهها
موجب احساس نزدیکی بین من و برخی از همنسلانم با او است. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br />
<a name='more'></a><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">زندگی
سیاسی سلامتیان خالی از اشتباه نبوده (آیا ما در تاریخ کشورمان و حتی تاریخ جهان
سیاستمدار بدون اشتباه هم داشتهایم؟!) با این حال وقتی امروز به او نگاه میکنم
او را مظهر آن چیزی میبینم که مایلم آن را «متانت سیاسی» بنامم. متانتی که برآمده
از سنت اصلاح طلبی دموکراتیک ایرانی* است، سنتی که امثال محمد مصدق، علی امینی،
مهدی بازرگان و شاپور بختیار را در دامان خود پرورش داده است. لابد میگویید فرق
است بین محمد مصدق که با دخالت آمریکا سرنگون شد با علی امینی که با مداخلهٔ
آمریکا به شاه تحمیل شد، یا فرق است بین مهدی بازرگان که «نخست وزیر نقلاب» شد با
شاپور بختیار که کوشید از وقوع این انقلاب جلوگیری کند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFh_2KT8yfFP5tbN2RfAYrIvVzmSyhe-nWzCv6eApVJMwofMaOaqF9qY9UYXNKuRvMcO1Ki8Dxc2mkNPLHKOYywV2WsfdVPbXTzx8E8VaxaRt329R1UMA9TAtT23qUS13gNZoBlShcK9-D/s1600/bazargan6dn.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFh_2KT8yfFP5tbN2RfAYrIvVzmSyhe-nWzCv6eApVJMwofMaOaqF9qY9UYXNKuRvMcO1Ki8Dxc2mkNPLHKOYywV2WsfdVPbXTzx8E8VaxaRt329R1UMA9TAtT23qUS13gNZoBlShcK9-D/s320/bazargan6dn.jpg" width="234" /></a></b></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>بازرگان؛ معلم اصلاح طلبی دموکراتیک در عصر انقلابی گری </b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">بله
فرق است! این فرق البته برآمده از منطق موقعیت است و الا در یک افق تاریخی همهٔ آنها
مسیر مشترکی را میپیمودند، همهٔ آنها در پی محدود کردن قدرت «مطلقه» و «مشروطه»
نمودن آن بودهاند. این افراد البته در موقعیتهای تاریخی گوناگون دست به
انتخابهای سیاسی متفاوتی زدند یک نفر پذیرفت که نخست وزیر «شاه» شود تا جلوی سیل
فاجعه را بگیرد و دیگری به امید «باران» نخست وزیر ِ «امام» شد اما نهایتا خود را با
«چاقویی بدون تیغه» در «سیلاب انقلاب» گرفتار دید. میتوان در باب حقانیت یا عدم
حقانیت انتخابهای سیاسی همهٔ این افراد بحث کرد. اما نمیتوان یک چیز را نادیده
گرفت و اینکه آنها در راه رسیدن به اهداف خود همواره از شیوههای دموکراتیک و
اصلاح طلبانه بهره گرفتند، به عنوان مثال بازرگان حتی در میان سیل خروشان انقلاب
دست از شیوهٔ «گام به گام» خود نکشید و بختیار در شرایطی که همرزمانش در جبههٔ ملی
هوای انقلاب در سر میپروریدند به شیوهٔ اصلاحی و عمل در چارچوب قانون اساسی
مشروطه وفادار ماند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">احمد
سلامتیان هم با همهٔ افت و خیزهای زندگی سیاسیاش در مجموع در دل همین سنت جای میگیرد.
امثال بازرگان و سلامتیان اگر چه با انقلاب همراهی و همدلی کرده بودند اما زودتر
از همه صدای پای استبداد را شنیدند و نسبت به عواقب نادیده گرفتن حقوق قانونی مردم
هشدار دادند. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">آری؛
اینگونه نیست که عدهای فکر کنند اصلاح طلبی در این مملکت با «محمد خاتمی» شروع
شده است و به «محمد خاتمی» هم ختم میشود! اصلاح طلبی (چه آمرانه و چه دموکراتیکاش)
یک سنت دیرپای سیاسی است که همواره و به رغم سر و صدای کمترش دستاوردهای بیشتری از
انقلابیگری داشته است. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">نکتهٔ
مهم دیگر در منش سیاسی و رفتاری احمد سلامتیان ادب و انصاف اوست. او هرگز در
تحلیلهای خود مرزهای ادب و انصاف را در نمیوردد و به صرف اینکه با حاکمیت مشکل
دارد زبان به جعل و دشنام نمیآلاید. رعایت انصاف نسبت به دوستان چندان دشوار نیست
معیار انصاف یک نیروی سیاسی را باید از شیوهٔ برخوردش با مخالفین و دشمنانش فهمید.
ما امروز نیاز داریم به اینکه ادب، انصاف، صبر، متانت و مدارا با یکدیگر را از
امثال احمد سلامتیان بیاموزیم</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">به
هر روی سالگرد </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">۶۸</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">
سالگی احمد سلامتیان میتواند بهانهای باشد برای بزرگداشت برخی از حیاتیترین
فضیلتهای مدنی که برای نیل به دموکراسی به آنها سخت نیازمندیم. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">میگویند
احمد سلامتیان در پاریس کتابفروشی دارد، بعید است که گذر من به کتابفروشی احمد
سلامتیان بیفتد ولی آرزو میکنم که روزی بتوانم با او در کنار زاینده رود زیبا و
مهربان قدم بزنم. برایش سلامتی،سربلندی و طول عمر توام با عزت آرزو می کنم.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b>پی
نوشتها </b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><span dir="RTL"></span>* مشروح مذاکرات
دوره اول جلسه </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">۱۵۵</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">،
تاریخ: </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">۱۳۶۰/۰۳/۱۲</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">، شماره روزنامه رسمی: </span><span lang="FA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">۱۰۵۸۶</span><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"><span dir="RTL"></span>**ما در ایران یک
سنت اصلاح طلبی و نوسازی آمرانه هم داریم که اتفاقا دستاوردهای سترگ و قابل تحسین
و توجهی داشته است. امثال میرزا محمدتقی خان امیرکبیر، میرزا حسین خان سپهسالار،
مستشارالدوله، میرزا علی اکبرخان داور متعلق به این سنت بودهاند.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";">***این
مطلب که <b>محمدجواد اکبرین</b> سال گذشته برای 67 سالگی احمد سلامتیان نوشته هم خواندنی
است:</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"> </span><a href="http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/-1f721567c1.html">http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/-1f721567c1.html</a><span dir="LTR" style="font-family: "Tahoma","sans-serif";"></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-38167470527653024882012-04-10T09:53:00.000+04:302012-04-10T09:54:15.172+04:30مشکل جنبش سبز چیست؟ *<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b style="line-height: 200%;"><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;">1</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;">مخاطب این مطلب بدنه
و هستهٔ اصلی جنبش سبز است. همانها که به رغم همهٔ روضههای تکراری «تحلیلگران» آن
سوی آبها با «مشارکت جویی» خود در انتخابات سال ۸۸ پایه گذار گستردهترین جنبش دموکراتیک
مدنی و ضد خشونت تاریخ معاصر ایران شدند. جنبشی که زمانی مهمترین خواست آن رعایت حداقلهای
لازم برای برگزاری یک انتخابات آزاد و سالم بود.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;"></span></div>
<a name='more'></a><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۲</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> طی سه سال
گذشته و خصوصا در دوران اوج جنبش سبز (شش ماه اول) خیلی از نیروها کوشیدند خود را
ذیل این جنبش تعریف کنند (حتی آنها که همیشه پای ثابت تحریم انتخابات و سرنگونی طلب
بودهاند)، به این ترتیب و خصوصا در خارج از کشور ائتلاف نانوشته اما گستردهای از
نیروهای سیاسی به وجود آمد که موجب امیدواری بود اما هیچ کس فکر نمیکرد که همین ائتلاف
گسترده به پاشنهٔ آشیل جنبش سبز تبدیل شود. لابد میپرسید چگونه؟ تکثر در جنبش سبز
به جایی رسید که آن را از هدف و معنا خالی کرد. در حال حاضر هیچ تعریف مشخصی از جنبش
سبز وجود ندارد. موسوی و کروبی –از نظر من به اشتباه- از پذیرفتن عنوان رهبری جنبش
خودداری کردند و به این ترتیب باعث شدند نیروهایی که هیچ وزن اجتماعی نداشتند با دوپینگ
رسانههای برون مرزی خود را هم عرض هستهٔ اصلی جنبش سبز قرار دهند و به «هدف گذاری»
و «استراتژیپردازی» برای آن بپردازند و آب را بیش از پیش گل آلود کنند. اینگونه بود
که مردم بین سرکوب خشونت بار در خیابانها و سردرگمی جنبش سبز در تعیین هدف سرگردان
شدند و دلسرد و سرانجام دلشکسته به کنج خانههای خود خزیدند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> وضعیت جنبش
سبز اکنون به گونه ایست که نه تنها مشخص نیست «چه میخواهد» بلکه حتی معلوم نیست که
«چه نمیخواهد»! نسبت جنبش سبز با «جمهوری اسلامی» و «قانون اساسی» آن چیست؟ آیا خواست
آن، چنانکه از رهبران این جنبش نقل شده همان اجرای بدون تنازل قانون اساسی است یا
اینکه جنبش سبز در پی گذار از جمهوری اسلامی است؟ جنبش سبز جنبشی اصلاحی است یا انقلابی؟
هدفش اصلاح جمهوری اسلامی است یا برانداختن آن؟ برخی بزرگان خوش سابقه و خوشنام میگویند
باید به دنبال راهی «فراسوی اصلاح و انقلاب» بود، پرسش اما این است که به هر حال تکلیف
ما با ساختار حقیقی و حقوقی موجود چیست؟ حرکت فراسوی اصلاح و انقلاب بحثی ناظر به
«روش» است اما به پرسش در باب «هدف» پاسخ نمیدهد. مشکل اینجاست که اکثر تحلیلها و
روشهای پیشنهادی به رغم فرهیختگی و صداقت پیشنهاد دهندگان به شدت «ذهنی» هستند و زمینهای
برای «عینی» کردن آنها وجود ندارد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> و به این ترتیب جنبشی که با پرسش «رأی من کجاست»
آغاز شد نهایتا در موقعیتی قرار گرفت که رهبران آن برای اظهار نظر در مورد «حقوق همجنسگرایان»
تحت فشار قرار گرفتند؛ گویا جنبش سبز قرار بود همهٔ مشکلات تاریخی ایرانیان را حل کند،
مدام به لیست مطالبات افزوده شد و شعارها رادیکالیزه شدند، در عین حال بین رادیکالیزه
شدن جنبش و استقبال مردم از فراخوانهای آن نسبت معکوسی وجود داشت. در حالی که مردم
هر بار کمتر به خیابان میآمدند مطالبات گستردهتر و خواستها و شعارها رادیکالتر
میشد بدون آنکه توجه شود این خواستها و مطالبات بناست در موازنهٔ قوای حاکم به پشتوانهٔ
کدام نیروی اجتماعی، ابزار و قدرت محقق شوند؟ مشکل مسابقهٔ رادیکالیسم و آوانگاردیسم
این است که نهایتی ندارد و سرانجام نیروهای سیاسی را از واقعیات سیاسی و اجتماعی منفک
میکند و «ثر گذاری» و «توان بسیج» آنها را به صفر میرساند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> جنبش سبز
دچار بحران «معنا» و «هدف» است. میگویند جنبش سبز زنده است و مترصد فرصت، حرفی نیست
اما اگر این «فرصت» فراهم شد بدنهٔ جنبش سبز باید برای کدام خواسته به میدان بیاید؟
از این گذشته فرصت مذکور را باید «به ما بدهند» و «ایجاد شود» یا باید در راه ایجاد
آن بکوشیم و برنامهای داشته باشیم؟ میتوان سر را زیر برف کرد و یا عجالتا دهان منتقدین
و پرسشگران را با حماسه سرایی، سوگواری و ذکر مناقب و مصائب «شهدا و اسرای جنبش سبز»
بست، این اما گرهای از کار فروبستهٔ ما نمیگشاید. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۶</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> بیست و دو خرداد امسال که فرا برسد جنبش سبز ۳ ساله
میشود بنابراین روزها و هفتههای پیش رو فرصت مناسبی است که بدون «ترس» و «تعارف»
به ارزیابی عملکرد خود طی سه سال گذشته بنشینیم. نباید بگذاریم فضای عاطفی موجود ما
را از ارزیابی عقلانی راهی که طی کردهایم بازدارد. میگویند «صحت یک استراتژی را با
نتایج آن میسنجند» بر این مبنا جنبش سبز و راه طی شده را چگونه باید قضاوت کرد؟ هستهٔ
اصلی جنبش سبز را اصلاح طلبانی تشکیل میداده و میدهند که اکنون یا مجبور به مهاجرت
شدهاند یا در حصر و حبساند و یا خانه نشین. این افراد اکثرا دل در گروی گذار مسالمت
آمیز و تدریجی به «دموکراسی» و «دولت قانونمند» داشته و تا آنجا که میدانم «دارند».
بنابراین نخستین و بنیادیترین پرسشی که بخصوص پیش روی آنهاست این است که آیا راه طی
شده به وسیلهٔ جنبش سبز و رهبران آن زمینه را برای گذار مسالمت آمیز به دموکراسی و
حاکمیت قانون مساعدتر کرده و این راه را گشودهتر گردانیده یا در تحلیل نهایی با عاطفی،
دوقطبی و رادیکالیزه کردن فضای سیاسی بر دشواریهای این راه افزوده است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">پی نوشت:</span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span style="font-size: large;">*</span>این مطلب پیش از این در «روزآنلاین» منتشر شده است،برخی دوستان به چند جمله ی ابتدایی این مطلب انتقاداتی داشتند که به احترام این دوستان و برای اینکه اصل بحث به حاشیه نرود در نسخه ی وبلاگی آن چند جمله را حذف کردم.</b></span></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-34195803142374799132012-04-05T12:26:00.001+04:302012-04-05T12:46:19.033+04:30تجزیهٔ ایران؛ کابوس یا رویا؟<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHHg-LVp9S0iIi8xPO77Z8YnBWIkTKHBm7vhP8O6H1GYtHumr47Qu7uSwC9dWYjzy9CrxI4p0GjH_wywdBpvn6ZoaSRG4L7Ur5fW_MVq2DAVEMDfB02XFAHmIWUQ9ofhwJeL237Tp68K2c/s1600/mashroteh-sabz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHHg-LVp9S0iIi8xPO77Z8YnBWIkTKHBm7vhP8O6H1GYtHumr47Qu7uSwC9dWYjzy9CrxI4p0GjH_wywdBpvn6ZoaSRG4L7Ur5fW_MVq2DAVEMDfB02XFAHmIWUQ9ofhwJeL237Tp68K2c/s320/mashroteh-sabz.jpg" width="245" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" id="fbPhotoPageCaption" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; text-align: left; width: auto;" tabindex="0">
<span class="hasCaption"><span dir="rtl">وقتی در بحبوحهٔ نبرد سرنوشت ساز مردم تبریز با دشمنان مشروطه، کنسول روسیه به «ستارخان» که به حق «سردار ملی ایران» نام گرفته پیشنهاد پناهندگی به روسیه داد ستارخان در پاسخ گفت: جنرال کنسول من میخواهم هفت دولت به زیر بیرق ایران بیاید، من زیر بیرق بیگانه نروم.</span></span><br />
<span class="hasCaption"><span dir="rtl"><br /></span></span><br />
<span class="hasCaption"><span dir="rtl"><br /></span></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b style="line-height: 200%;"><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 28pt; line-height: 200%;">۱ </span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">انصافعلی هدایت که خود را روزنامه نگاری مستقل
و آزاد معرفی میکند طی مطلبی در وبلاگ شخصی خود <a href="http://ensafali.blogspot.ca/2012/03/blog-post.html" target="_blank">نوشته</a>: «من به تازگی به این نتیجه
رسیدهام که راه ایران به سوی دموکراسی، حقوق بشر، و ترقی سیاسی و اقتصادی از درون
شعلههای تجزیه میگذرد» انصافعلی هدایت از آن دسته افرادی است که فعالیت خود را به
عنوان «هویت طلب» آغاز کرد و اکنون به صراحت از تجزیهٔ ایران سخن میگوید. من دوستان
زیادی از اقوام و گروههای زبانی مختلف ِ ایرانی دارم. بسیاری از آنها از وضعیت موجود
ناراضی هستند و معتقدند که تبعیضهای هدفمندی علیه آنها در جریان است، آنها اما تقریبا
همگی به صراحت میگویند که به وحدت و یکپارچگی ایران معتقدند و مطالبات خود را در این
چارچوب پیگیری میکنند، به همین منظور من همواره از کسانی بودهام که با طرد نخبگان
قومی آن هم با برچسب «تجزیه طلبی» یا «تروریسم» مخالفت کرده و میکنم و معتقدم باید
در راه گفتگو و تفاهم با این افراد کوشید.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۲
</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">حالا اگر کسی صراحتا بگوید «تجزیه طلب» است با
او چه باید کرد؟ برخی معتقدند باید به اینگونه افراد «بیمحلی» کرد و به سخنانشان وقعی
ننهاد، برخی هم از لزوم پاسخگویی به این افراد سخن میگویند. اما بگذارید اول یک نکته
را روشن کنم. «تجزیه طلب» هم انسان است و حق دارد مثل هر انسان دیگری از کلیهٔ حقوق
انسانی از جمله آزادی بیان بهرهمند باشد، من با کسی که میگوید ایران باید تجزیه شود
مخالفم ولی با سرکوب و نقض حقوق انسانی او هم مخالفم. البته بدیهی است که هیچ دولتی
در هیچ کجای دنیا در برابر «اقدامات عملی» برای تجزیهٔ خاک خود بیتفاوت نمیماند اما
اگر کسی اعتقادش این است که ایران باید «تجزیه» شود، به صرف این اعتقاد و بیان آن نباید
متعرض او شد هر چند میتوان او را نقد کرد یا پاسخش را داد. بنابراین دفاع از حقوق
افراد «تجزیه طلب» را نیز وظیفهٔ خود میدانم چرا که آنها اولا ً انسانند و ثانیا
به هر حال و طریق «شهروند ایران» محسوب میشوند حتی اگر خود را ایرانی ندانند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳ </span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">با
برخی از دوستان که صحبت میکردم معتقد بودند نباید پاسخی به آقای «هدایت» داد، من البته
با این حرف موافقم که به اینگونه اظهار نظرها باید به اندازهٔ وزنش «بها» داد ولی
از آنجا که فکر میکنم آنچه آقای هدایت بیان کرده است در واقع بیانگر آمال درونی «برخی»
فعالین معروف به «هویت طلب» در آذربایجان است لازم دانستم چند سطری را در مورد این
اظهارات بنویسم. واقعیت این است که خوشبختانه عقاید امثال آقای هدایت در آذربایجان
طرفدار و خریدار چندانی ندارد و بسیاری از هموطنان آذربایجانی ما مخالفین اصلی چنین
اظهار نظرهایی هستند. به عنوان مثال اخیرا ً و به لطف یکی از دوستان با یک نشریهٔ وزین
دانشجویی به نام «<a href="http://vatanyoli.blogfa.com/" target="_blank">وطن یولی</a>» * آشنا شدم که گردانندگان آن شهروندان میهن دوست آذربایجانی
هستند، در «وطن یولی» که بنابر شهادت شناسنامه و اعضای تحریریهاش «نشریه دانشجویان
آذربایجانی دانشگاه تهران» است نقدهای اصولی و خردمندانهای نسبت جریانات «پان ترک»
منتشر میشود و اهمیت این نقدها وقتی دو چندان میشود که بدانیم نویسندگان این نقدها
اکثرا هموطنان آذربایجانی و ترک زبان ما هستند. در مجموع میتوان گفت این جماعت «پان
ترک» و «تجزیه طلب» پایگاه اجتماعی چندانی در آذربایجان ندارند و تنها به مدد دوپینگ
«رسانهای» در آن سوی مرزها و «جیغ و داد» و ایجاد سر و صداست که به حیات خود ادمه
میدهند. این جریانات البته دست توانایی هم در تحریف تاریخ، جعل خبر و کاربرد ادبیات
مبتنی بر «نفرت» و «خشونت» و حتی «برتری نژادی» دارند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴
</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ترکها نقش و سهم بزرگی در تاریخ ایران داشتهاند،
آنها صدها سال بر ایران حکمرانی کردهاند و برخی نظیر شاه عباس صفوی ایران را به
اوج اقتدار رساندهاند، در مورد این پادشاهان ترک نکتهٔ جالب توجه این است که آنها
ضمن علاقهٔ وافر به زبان مادری خود عشق و علاقهٔ عجیبی هم به زبان و ادب فارسی داشتهاند
و بسیاری از آنها به فارسی شعر هم میسرودهاند
(حتی برخی سلاطین عثمانی به فارسی شعر میگفتهاند). سهم هموطنان آذربایجانی در ساختن
ایران مدرن نیز به هیچ روی قابل انکار نیست، چه در جریان انقلاب مشروطه و چه در جریان
نوسازی ایران و تاسیس دولت مدرن نخبگان آذربایجانی نقش ویژهای داشتهاند. حتی پس از
انقلاب بهمن </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۵۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">برخی
از حساسترین پستهای اجرایی و قضایی در دست هموطنان آذربایجانی بوده است، در نقش آنها
همین بس که اکنون هم رهبر جمهوری اسلامی تباری آذربایجانی دارد و هم مهمترین و با
نفوذترین منتقد او یعنی «میرحسین موسوی». اگر به عنوان مثال هموطنان کرد ما به حق
از حذف و عدم مشارکتشان در ساختار قدرت گلایه مندند مسلما چنین گلایهای از سوی هموطنان
آذربایجانی و ترک زبان پذیرفته نیست.البته برخی گلایهها در مورد عدم تدریس زبان مادری و حق انتشار نشریه و کتاب به زبان مادری یا حساسیت روی جوکهای توهین آمیز قومیتی از نظر من درست و به جا هستند هر چند که همین گلایههای به جا هم وقتی دستمایهٔ فعالیتهای افراطی میشوند تنها بر مشکلات میافزاید.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵
</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">تبریز نیز به عنوان مهمترین شهر ترک زبانان ایران
نقش ویژهای در تاریخ این کشور داشته است. تبریز تا مدتها مهمترین پایگاه روشنفکری
ایران و از قضا به نوعی زادگاه ناسیونالیسم ِ ایرانی بوده است. اکنون نیز تبریز یکی
از بهترین شهرهای ایران و جزء چند کلان شهر اصلی آن است. البته در تبریز و دیگر مناطق
آذربایجان هم فقر و تبعیض وجود دارد ولی به همان اندازهای که در اصفهان و تهران
هم وجود دارد. من در همین استان اصفهان مناطقی را میتوانم به شما نشان دهم که مردم
آن از حداقلی ترین امکانات و استانداردهای زندگی بیبهرهاند، بسیاری از این مشکلات
نظیر فقر و تبعیض در ایران مشکلاتی «ملی» است و ارائهٔ صورتبندی قومی یا محلی برای
آنها تحریف واقعیت است. البته هموطنان کرد، بلوچ و عرب ما میتوانند و حق دارند که
از محرومیتهای مضاعف اقتصادی گلایهمند باشند چرا که فقر در برخی از این مناطق جلوهای
بسیار خشنتر از مناطقی مانند تهران، اصفهان یا آذربایجان دارد، راه حل این مشکل البته
بدون تردید تجزیهٔ ایران نیست! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۶</span></b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">امثال آقای هدایت راه حل را تجزیهٔ ایران میدانند،
با اندکی واقع بینی و تأمل میتوان گفت که حرکت به سمت تجزیهٔ ایران نه تنها «راه حل»
نیست بلکه دورنمای منزجر کننده و کابوس مانند جنگ داخلی، خشونت، خونریزی، فقر و توسعه
نیافتگی مضاعف را در برابر همهٔ ساکنان این سرزمین قرار میدهد. اینها البته شاید
برای امثال آقای هدایت که در کانادا یا دیگر کشورهای توسعه یافته زندگی میکنند اهمیتی
نداشته باشد و به راحتی فتوای تجزیه بدهند ولی ساکنان این سرزمین از هر قوم و به هر
زبان نمیتوانند و نمیخواهند به سوی چنین کابوسی حرکت کنند. رویای امثال آقای هدایت،
کابوس مردمان این سرزمین است. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<div style="line-height: 200%;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 26pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۷
</span></b><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بله هستند کسانی که رویای ِ خونین ِ بالکانیزه
کردن ایران را در سر میپرورند این رویا اما در واقعیت تعبیر نخواهد شد. مردمان این
سرزمین به رغم تنشهایگاه بهگاه همواره همزیستی مسالمت آمیز داشتهاند و ایران ِ ما
هر گز شاهد کشتارهای نژادی و جنگهای قومی از آن دستی که مثلا در بالکان یا سودان جریان
داشته، نبوده و نخواهد بود. با این حال باید نسبت به وجود اینگونه افکار و جریانات
حساس باشیم و در مواجهه با آنها هوشیارانه، منطقی و مسئولانه عملی کنیم و خصوصا استفادهٔ
ابزاری این افراد از «حقوق بشر» و جعل عنوان «فعال حقوق بشر» را افشا کنیم، بسیاری
از این افراد (جریانات پان ترک) نه تنها به حقوق بشر اعتقادی ندارند بلکه در حاق اندیشههای
خودنژاد پرست و فاشیست هستند، قسمت با مزهاش اینجاست که آنها در حالی به نقد ناسیونالیستهای
ایرانی میپردازند که خودشان نمایندگان ارتجاعیترین شکل ناسیونالیسم قومی و نژادی
هستند!**</span></div>
<div style="line-height: 200%;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 200%;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>پی نوشت:</b></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 32px;"><b></b></span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>*وطن یولی یعنی راه وطن</b></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>**برای آشنایی با خصوصیات جریانات «پان ترک» مطالعهٔ دو منبع زیر بسیار مفید است: </b></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>۱-پان ترکیسم، یک قرن در تکاپوی الحاق گری/نوشتهٔ جیکوب لاندو و ترجمهٔ حمید احمدی/نشر نی</b></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>۲-پان ترکیسم و ایران/نوشتهٔ کاوه بیات/نشر شیرازه</b></span><br />
<br />
<div style="line-height: 200%;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-24025809156961257102012-03-30T12:37:00.000+04:302012-03-30T22:21:46.496+04:30روشنفکران در جزیرهٔ سرگردانی<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjg22MkdWujomsM1aisWZ-8plwlNJ18DAqOuQfO4RTmIzic2SdOWa4D7Abr6hLhyphenhyphenbjV16SLLiEBLuyUbvcZ9bMRpkUnm38L8iKU3AfewCRpQ4vgh0FQYJT_DuIegVSLWT1Rdu9q69qcJlA/s1600/Questionmark.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjg22MkdWujomsM1aisWZ-8plwlNJ18DAqOuQfO4RTmIzic2SdOWa4D7Abr6hLhyphenhyphenbjV16SLLiEBLuyUbvcZ9bMRpkUnm38L8iKU3AfewCRpQ4vgh0FQYJT_DuIegVSLWT1Rdu9q69qcJlA/s320/Questionmark.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>روشنفکران در جزیرهٔ سرگردانی </b></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL" style="line-height: 200%;"></span><span style="font-size: x-large; line-height: 200%;"><b><span lang="FA" style="color: black; font-family: 'B Nazanin'; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۱</span></b><b><span lang="FA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></b></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;">روشنفکری نه فقط در ایران که در سراسر جهان با
داعیههای بزرگ پای در عرصهٔ وجود نهاد. اگر روزگاری رسالت روشنفکر «راهبری جامعه
از سنت به سوی مدرنیته» بود، با تسلط دیسکورس چپ بر جریان روشنفکری، روشنفکران
سودای مدرنیزاسیون را وا نهادند و از پس بحرانهای مدرنیته، دل در گرو «جهانی
دیگر» قرار دادند. جهان سوم گرایی، بومی گرایی، تاکید بر راه سوم (نه به معنای
گیدنزی آن)، ستیز با ارزشهای لیبرال و حمله به «نفع طلبی» و «مصرف گرایی» از جمله
خصوصیات روشنفکرانی بود که رسالت مدرن کردن جوامع را ترک گفته و با «هجرتی»
روشنفکرانه نه فقط منتقد مدرنیته که گاه دشمن ارزشهای مدرن شدند. روشنفکری ایران
خصوصاً در سالهای پس از سقوط رضاشاه گام در این مسیر نهاد. اگر نسل روشنفکران
مشروطه خواه «منتسکیو» میخواندند و در باب فواید قانون و تفکیک قوا قلم فرساییها
میکردند، روشنفکران مابعد عصر رضاشاه، دنیا را از دریچه «دولت و انقلاب» لنین میدیدند.
اگر «تقیزاده» و «میرزاعلی اکبر خان داور» نیک میدانستند که چه میخواهند و برای
نیل به آن به همکاری با یک «خودکامهٔ توسعه گرا» تن دادند، در عوض لزوم «توسعه» و
«نوسازی» عنصری غایب در گفتمان روشنفکری از دهه </span><span lang="FA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;">۲۰ </span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="line-height: 200%;">به بعد شد. اتحاد جماهیر شوروی به قبله آمال روشنفکران تبدیل شد که
در این شوروی پرستی نه فقط امثال احسان طبری و حتی خلیل ملکی که در دورهای جمعی
از بزرگترین روشنفکران اروپایی نظیر سارتر و ژید هم سهیم بودند. قبله آمال که از
«غرب لیبرال» تغییر جهت داد، خواستها نیز متفاوت شد. دیگر صحبت از توسعه به سبک
مدرن نبود، روشنفکران سودایی دیگر در سر میپروریدند. واقع گرایی امثال تقیزاده و
میرزا علی اکبر خان داور «خیانت» نامیده شد و غرب ستیزی و سازش ناپذیری امثال آل
احمد «خدمت» نام گرفت. در این تحلیل کل «پروژه مدرنیته» به مثابه توطئه یی برای
تسلط مرکز بر پیرامون از طریق گسترش «بازار سرمایه» انگاشته و در نتیجه نفی شد.
«سوسیالیسم» و «ناسیونالیسم»، آبشخور اصلی این تفکرات بودند. این طرز فکر البته در
ادامه و در کلام سخنورانی چون شریعتی رنگ و بویی مذهبی نیز به خود گرفت.</span></span></div>
<a name='more'></a><b style="line-height: 200%; text-align: center;"><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></b><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b style="line-height: 200%; text-align: center;"><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span></b><b style="text-align: center;"><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: 'B Nazanin'; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-large;">۲</span></span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span></b><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;">روشنفکر ایرانی پس از نفی تلویحی مدرنیته به دنبال
راه حلی مخصوص به خود بود. او نه میتوانست به دامان سنت پناه برد - که در آنجا به
هیچ روی توان هماوردی با روحانیت را نداشت - و نه برایش تایید تمدنی میسر بود که
سنگ بنایش «سودگرایی» است. همان سودگرایی که نه فقط روشنفکران پیش از انقلاب
که حتی امروز نیز بسیاری از روشنفکران ایرانی آن را مذموم میدانند. این گفتمان
اما به دنبال تجربهٔ اسلام سیاسی در ایران، مارکسیسم در بلوک شرق و تسلط گفتمان
توسعه لیبرالی در سراسر جهان، با بحران جدی مواجه شد. مسئله این است که روشنفکران
ما میدانند که «لیبرالیسم» را نمیخواهند ولی مشخص نیست که چه چیزی را میخواهند.
آنها از سویی میکوشند با تجربه حکومت داری سه دههٔ اخیر مرزبندی کنند و از دیگر
سو میکوشند با گفتمان لیبرال و سرمایه داری جهانی مرزبندی داشته باشند. وقتی
نیرویی در چنین موضعی میایستد سادهترین پرسشی که در برابر او قرار میگیرد این
است که وقتی میگویی نه این و نه آن، وقتی هم سوسیالیسم شوروی را محکوم میکنی، هم
توسعه گرایی پهلوی را، هم تجربه این سه دهه را و هم سرمایه داری لیبرال را و هم
خیلی چیزهای دیگر را، پس راه حل پیشنهادیات چیست؟ آیا میراث داران انواع و اقسام
تفکرات چپ گرایانه و توسعه گرایی ِ لیبرال میتوانند به این پرسش پاسخی دهند که هم
قوتی تئوریک داشته باشد و هم زمینهای برای تحقق؟ به نظر میرسد یوتوپیای دنیایی
که انسانها در آن برادرانه و فارغ از هر «رقابت»، «سودجویی» و «حسادت» و بیهیچ
غمی در نهایت شادی زندگانی میگذرانند، دنیایی که در آن نه اثری از سرمایه
داران «بدطینت» و «منفعت پرست» هست و نه از فقر و فاقه نشانی مانده است همچنان بر
اذهان میراث داران مارکسیسم سیطره دارد. آنها میکوشند دامان مارکسیسم را از آنچه
در بلوک شرق و کشورهایی نظیر کرهٔ شمالی و کوبا روی داد، منزه گردانند و «سرچشمه»
را «پاک» قلمداد کنند. همهٔ حرف آنها را میتوان به صورتی کمیک-تراژدیک اینگونه
صورتبندی کرد</span><span dir="LTR" style="line-height: 200%;"></span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; line-height: 200%;"><span dir="LTR"></span>:</span></div>
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="line-height: 200%;"><span lang="AR-SA" style="color: black;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif; font-weight: bold;">مارکسیــســم
(سوســیالیــســـم) به ذات خود ندارد عیبـــی</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;"> هر عیب که هست از مارکسیست(سوسیالیست) بودن ماست!</span></b><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><b><span lang="FA" style="color: black; font-family: 'B Nazanin'; line-height: 200%;">۳</span></b><b><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;"> </span></b></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;">این اما فقط یک ادعاست و ناگفته پیداست که هر ادعایی مقرون به صحت
نیست. با متهم کردن منتقدین به «پادویی آمریکا» و با ارائه پاسخهای احساسی و
غیرمستند نمیتوان از پاسخ مستند به انتقادات و ارائهٔ آلترناتیو طفره رفت.
روشنفکری چپ - چه در روایتی مذهبی و چه غیر آن - عادت کرده است ضعف خود را در
ارائه آلترناتیو پشت انبوهی از انتقادات به سرمایه داری لیبرال و کاستیهای آن
پنهان کند. این ضعف اما قابل لاپوشانی نیست. آنها که تنزه طلبانه سرمایه داری
لیبرال را به نقد کشیدند - که اکثرا هم انسانهایی بسیار پاک طینت بودند- در مقام
عمل و آنگاه که برای تحقق یوتوپیای ضدسرمایه داری خود قدرت را در دست گرفتند در
سراسر قرن بیستم جز فاجعه برای ملتهای خود نیافریدند. بحران آلترناتیو مشکل اصلی
و غیرقابل چشم پوشی همه روشنفکران منتقد لیبرال دموکراسی است. آلترناتیوهای لیبرال
دموکراسی طیفی مبهم وگاه خسارت خیز از واژهها را دربر میگیرد؛ از بازگشت به
خویشتن تا راه رشد غیرسرمایه داری. زمانی البته طیفهای وسیعی از روشنفکران و
فعالان سیاسی مفتون این واژهها و مفاهیم بودند.</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCgpJOjdOKiKgh-qWArCSRH-AqJ6xvYsSgOe8cT87cCMl1hjSkF0P-lpv9B70WtAMbbSkBv-CZZbyJUzBsxcqNZ_R07k5KQPfMi_nGDwIJsHHEEwrTRNCvoRjtu3a72-NHu2rJc8RuA6Qh/s1600/question-mark-feather.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCgpJOjdOKiKgh-qWArCSRH-AqJ6xvYsSgOe8cT87cCMl1hjSkF0P-lpv9B70WtAMbbSkBv-CZZbyJUzBsxcqNZ_R07k5KQPfMi_nGDwIJsHHEEwrTRNCvoRjtu3a72-NHu2rJc8RuA6Qh/s320/question-mark-feather.jpg" width="292" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>مسأله کدام است؟ چه «می توان» کرد؟</b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="color: blue; font-family: 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="color: black; font-family: 'B Nazanin'; line-height: 200%;"><span style="font-size: x-large;"><span dir="RTL"></span>۴</span></span></b><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;"><span style="font-size: x-large;"> </span>روشنفکر ایرانی زمانی با اعتماد به نفس پرسش «چه باید کرد؟» را
مطرح میکرد و سپس با قطعیت پاسخی به آن میداد. این «چه باید کرد» ها اما آنگونه
که باید کار نکردند و جز خسارت بر خسارت نیافزودند. روشنفکری در بحران «راه حل»
فرو رفت، سهل است به زودی «بحران مسئله» نیز بر آن افزوده شد. تا دیروز روشنفکران
ایرانی با قاطعیت «صورت مسئله» را مشخص و با قطعیت پاسخ آن را نیز ارائه میکردند
در نهایت اما، پاسخهایشان جز «سرکنگبینی نبود که صفرا فزود»، امروز بسیاری از
روشنفکران ایرانی حتی صورت بندی مشخصی از خود مساله ندارند چه رسد راه حل آن. تا
دیروز مسئله تنها «مبارزه با امپریالیسم» و «گذار به سوسیالیسم» بود، راه حل اولی
ضربه زدن به هر قیمت و راه حل دومی انقلاب بود. حال اما آن مسائل کم و بیش رنگ
باختهاند و حتی صورت بندی آنها در قالبهای معتدلتر نیز شوری در کسی بر نمیانگیزد.
روشنفکری در ایران اکنون نه با بحران «پاسخ» که مقدم بر آن با بحران «مساله» مواجه
است. مساله چیست؟ حرکت به سوی دموکراسی؟ توسعهٔ اقتصادی؟ توسعهٔ سیاسی؟ارائهٔ یک
مدل بومی و منحصر به فرد از توسعه؟ بحران هویت و معنا؟ مبارزه با صهیونیسم بین
الملل و امپریالیسم آمریکا؟ ستیز با جهان غرب؟ کدام یک مسله است یا کدام مسألهٔ
اصلی است؟ هیچ اتفاق نظری در این مورد وجود ندارد. برخی از روشنفکران ایرانی همه
اینها را مسئله و برخی هیچ کدام را محل بحث نمیدانند. با همه این احوال اکثر
روشنفکران ایرانی حتی درک دقیقی از صورت مسئله ندارند. صورت بندی مساله مقدم بر
پاسخ آن است. در این میان طرح مباحثی چون نظریههای هگلی نظیر «نظریه امتناع» و
همچنین نفوذ اندیشههای پست مدرنیستی نیز رهزن عقل شده است.</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: x-large;"><b><span lang="FA" style="color: black; font-family: 'B Nazanin'; line-height: 200%;">۵</span></b><b><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;"> </span></b></span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;">روشنفکران عصر مشروطه مشکل را در «توسعه نیافتگی» دیدند و در ادامه
ائتلاف با یک «شبه فاوست» ایرانی برای تشکیل «دولت ِ مدرن ِ ملی» را مقدم بر دموکراسی شمردند. به نظر میرسد فارغ
از راه حل، صورت بندی آنها درست باشد. رجوع به سنت مسائل مشروطه الزاماً به معنای
رجوع به همان راه حلها نیست. بهتر اما آن است که به جای تعریف روشنفکر به
مثابه عنصری «دولت ستیز» و «قدرت گریز» که میبایست اسطورهٔ مبارزه باشد،
روشنفکران را مردمانی تصور کنیم که عمق مشکل توسعه نیافتگی را درمی یابند و با
تکیه بر تجربه جهان راه حلی برای آن میجویند تا جوامعشان را به سلامت از عصر گذار
عبور دهند (این یک صورت بندی لیبرال- مدرن از «مساله» است). این البته نه یک اتمام
حجت که افتتاح یک بحث بود نه پیرامون راه حل و نه در پاسخ به «چه باید کرد» که در
مورد تعیین «صورت مساله» و پاسخ به پرسشی فروتنانهتر؛ «<b>چه میتوان کرد</b>»؟</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: Tahoma, sans-serif;">پیش از آن اما باید اذعان کرد که مساله این است که
«<b>مساله کدام است</b>»؟ پرداختن به این بحث بدون شک بسیار مهمتر و اساسیتر از
مچ گیری از دیگران و درافکندن فضای تهمت و بدگمانی است.</span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-87992794027520910722012-03-27T15:36:00.001+04:302012-03-27T23:54:37.948+04:30«لیبرالهای ایرانی» و اسرائیل<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ju-IsxVCJ2jZW9fTSsZo-QDeMlefa3wz0u6fz4s1Iu_g8FSufu1n8xSJxmudDKcWz1Ouwu0O542N9T3QAjkidNKx83WNRn5EGXDK6rwzyuVEMTZKR0BPYX-ojxIKEIRJ1uY-t3g52niC/s1600/coexist-11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ju-IsxVCJ2jZW9fTSsZo-QDeMlefa3wz0u6fz4s1Iu_g8FSufu1n8xSJxmudDKcWz1Ouwu0O542N9T3QAjkidNKx83WNRn5EGXDK6rwzyuVEMTZKR0BPYX-ojxIKEIRJ1uY-t3g52niC/s1600/coexist-11.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="font-size: small;">صلح،همزیستی و عدم تبعیض؛آرزوهای یک لیبرال برای اسرائیل و فلسطین</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 16px;">۱-</span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">ایران
و اسرائیل بیاغراق در آستانهٔ یک درگیری نظامی هستند. یهودیان بنیادگرا و دولت دست
راستی نتانیاهو در اسرائیل بر طبل جنگ میکوبند و در ایران نیز عدهای عمدا ً یا سهوا
ً، خواسته یا ناخواسته بر تنور آنان میدمند. این به معنای بروز یک مسئلهٔ اضطراری
برای مردم ایران است. من به جد باور دارم که چنین حملهای اگر روی دهد به زیان جنبش
دموکراسی خواهی ایرانیان است و دست حاکمیت را در سرکوب مخالفان گشودهتر میکند. در
صورت بروز چنین حملهای و با توجه به سوابق حکومت ایران همچنین باید به شدت نسبت به
سلامت جانی «زندانیان سیاسی» که عملا «گروگان» حاکمیت هستند بیمناک بود. هر یک بمبی
که از سوی هواپیماهای متعلق به ارتش اسرائیل روانهٔ خاک ایران شود هدیهای ارزشمند
خواهد بود از سوی بنیادگرایان اسرائیلی برای همتایان ایرانیشان.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">این
روزها کمپین نسبتا گستردهای برای رد و بدل شدن پیام صلح و دوستی بین شهروندان ایرانی
و اسرائیلی شکل گرفته است، این کمپین تا حدودی در جلب افکار عمومی خصوصا در اسرائیل
و غرب موفق بوده، یکی از پیامدهای موفقیت نسبی این حرکت برگزاری تظاهرات ضد جنگ از
سوی جمعی از جوانان اسرائیلی در شهر «تلاویو» بود. البته این کمپین نیز مانند هر کنش
سیاسی دیگر منتقدین و مخالفینی دارد، و البته طبق معمول «برخی» از این مخالفین از مسیر
نقد منصفانه خارج شدند و با توسل به «انگیزه خوانی»،«توهین»، «تمسخر» و «ادبیات تحقیر
آمیز» به مقابله با این کمپین برخاستند. در این بین البته «برخی» از مدافعان این کمپین
هم برای دفاع از آن از شیوهها و ادبیاتی استفاده کردند که بیشتر «ضد تبلیغ» و از سر
«عصبانیت» بود. چنین واکنشهایی شاید منجر به تخلیهٔ روانی و آرامش ما شود اما هیچ کمکی
به اهداف ما نخواهد کرد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مباحث
بین مخالفان و موافقان این کمپین بار دیگر «اسرائیل» و «مسئلهٔ فلسطین» را به وسط میدان
منازعهٔ فکری و سیاسی ایران پرتاب کرده است. انتظار میرفت که این اتفاق بتواند به
شکل گیری جو تفاهم و گفتگو کمک کند اما متاسفانه افراط و تفریطهای دو سوی ماجرا باردیگر
قطار گفتگو را از ریل خارج کرد و برجو بدبینی ودشمن کامی رایج بین نیروهای سیاسی ایران
افزود. از یک طرف برخی موافقین این کمپین جوری سخن میگویند که مواضعشان عملا ً به
دفاع تمام قد ازعملکرد دولت اسرائیل تعبیر میشود و برخی از مخالفین نیز گویا به چیزی
کمتر از «نابودی» اسرائیل تن نمیدهند! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در قضیهٔ
اسرائیل وفلسطین من مدافع موضع «ابومازن» هستم. او و بسیاری دیگر از چهرههای مبارز
فلسطینی از تز دو کشور مستقل در کنار هم دفاع میکنند. آنها خواهان نابودی اسرائیل
نیستند و «موجودیت» آن را به رسمیت شناختهاند، در عین حال فلسطینیها خواهان خروج
اسرائیل از کلیهٔ سرزمینهای اشغالی </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹۶۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">هستند. سرزمینهایی که اسرائیل به صورت «غیرقانونی» و با سیاستی
که جز «وقاحت» نامی بر آن نمیتوان نهاد نه تنها به اشغال آنها ادامه میدهد بلکه
دست به شهرک سازی «غیرقانونی» در آنها نیز میزند و از اتفاق ساکنان این شهرکها اکثرا
ً از افراطیترین یهودیان اسرائیلی هستند. به هر حال موضع فلسطینیها برای تشکیل کشورمستقل
در اراضی پیش از </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹۶۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">و به پایتختی بیت المقدس شرقی موضعی معقول و مشروع است که حمایت
بین المللی گستردهای هم دارد، حال برای من عجیب است که چطور وقتی فلسطینیها اکثرا
تز دو کشور و درنتیجه «موجودیت» اسرائیل را پذیرفتهاند چطور عدهای از هموطنان ما
از فلسطینیها هم فلسطینیتر شدهاند و با جعلی خواندن ملت اسرائیل به چیزی کمتر از
نابودی کشور اسرائیل رضایت نمیدهند؟! </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">اکثر
مخالفان کمپین دوستی ایران و اسرائیل با این استدلال که صلح در خاورمیانه بدون در نظر
گرفتن مسئلهٔ فلسطین ممکن نیست با این کمپین مخالفت کردهاند. این البته حرف درستی
است، نه تنها سرنوشت صلح در خاورمیانه بلکه از نظر من سرنوشت مدرنیزاسیوان و دموکراتیزاسیون
خاورمیانه تا حدود زیادی به حل مسئلهٔ فلسطین بستگی دارد و درست از همین منظر معتقدم
یکی از قابل انتقادترین سرفصلهای سیاست خارجی آمریکا نوع مواجههاش با مسئلهٔ فلسطین
است. اما مسئله اینجاست که هدف این کمپین صلح در خاورمیانه نیست! این کمپین هدف به
مراتب متواضعانه تری دارد. این کمپین عجالتا و با توجه به وخامت اوضاع به دنبال این
است که متحدینی در افکار عمومی اسرائیل بیابد که آنها هم مخالف «بمباران ایران» باشند.
مسئلهٔ فوری ما جلوگیری از بمباران ایران است و این فعلا ربط مستقیمی به مسئلهٔ فلسطین
پیدا نمیکند و البته به معنای نادیده گرفتن آن هم نیست. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۶-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">هیچ
ارتباط و ملازمهای بین لیبرال بودن و دفاع از سیاستهای دولت اسرائیل وجود ندارد! من
فکر نمیکنم هیچ لیبرالی بتواند کشته شدن غیرنظامیان و سیاستهای مبتنی بر آپارتاید
دولت اسرائیل را بپذیرد مگر اینکه آموزههای لیبرالی را نادیده بگیرد و زیر پا له کند.
این درست است که وضعیت حقوق بشر و حقوق دموکراتیک در اسرائیل بهتر از کشورهایی نظیر
عربستان و ایران است اما جامعهٔ اسرائیل جامعه ایست سرشار از تبعیض، تبعیض علیه اعراب،
اقلیتهای دینی، تبعیض علیه یهودیهای آفریقایی تبار و... به نظر من عملکرد دستگاه قضایی
اسرائیل و استقلال آن خیلی جالب است ولی در عین حال ما شاهد موارد متعددی از نقض برابری
شهروندان و اعمال محدودیت بر آزادی بیان و نقض بیشرمانهٔ «حق مالکیت» اقلیت عرب و
مسلمان در اسرائیل هستیم. ضمن اینکه ادامهٔ اشغال سرزمینهای فلسطینی بر خلاف قطعنامههای
</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲۳۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">و </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲۴۲</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">شورای
امنیت و سیاست شهرک سازی در اراضی اشغالی </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹۶۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">چیزی نیست که بتواند با
ارزشهای لیبرالی وفق یابد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۷-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">بنیادگرایی
یهودی مسئله ایست که کمتر به آن پرداخته شده است، درحالیکه خطر بنیادگرایی یهودی برای
صلح در خاورمیانه به هیچ وجه کمتر از بنیادگرایی اسلامی نیست. آنها مانند همتایان
مسلمانشان «زن ستیز»، «هموفوب» و مدافع خشونت هستند، آنها همچنین خواهان اجرای احکام
شریعت در اسرائیل هستند و از قضا احکام شریعت یهود شباهت فراوانی به احکام شریعت اسلام
دارد، بنابراین میتوان حدس زد که اگر بینادگرایان یهود موفق به اصلاح قوانین جزایی
در اسرائیل شوند حقوق جزای اسرائیل شباهت زیادی با قانون مجازات اسلامی مصوب مجلس شورای
اسلامی و مورد تایید شورای نگهبان پیدا میکند! بنیادگرایان یهودی اکنون به عنوان خطری
برای شهروندان سکولار اسرائیلی، همچنین نظام آموزشی غیر دینی و سکولار اسرائیل را هدف
گرفتهاند. من فکر میکنم افشای چهرهٔ بنیادگرایی یهود و هشدار نسبت به مخاطرات آن
برای صلح در منطقه یکی از مسائلی است که ما لیبرالهای ایرانی باید بیشتر به آن توجه
کنیم. ضمن اینکه من شخصا به عنوان یک لیبرال ایرانی هیچ احساس همدلی و نزدیکیای با
دولتمردانی نظیر نتانیاهو یا لیبرمن ندارم. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۸-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">برای
یک لیبرال حقوق فرد انسانی در هر جایی فارغ از عقیده، جنسیت و ملیتش مورد توجه است،
نقض حقوق انسانی در هیچ جای جهان پذیرفتنی نیست، پیام صلح به مردم اسرائیل هم به معنای
نادیده گرفتن نقض حقوق انسانی مردم فلسطین نیست. اتفاقا حرکتهایی نظیر این کمپین میتوانند
مقدمهای باشند برای گفتگوی جامعهٔ مدنی ایران با جامعهٔ مدنی اسرائیل در مورد مسئلهٔ
فلسطین، این البته مشروط به این است که ما اول آیین گفتگو را بیاموزیم! آری اول باید
بتوانیم با «خود» گفتگو کنیم. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۹-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">در اسرائیل،
ایران و فلسطین کودکانی هستند که حق زندگی دارند، آنها هیچ گناهی ندارند و این حق
را دارند که بتوانند زندگی امن، آزاد و مرفهی داشته باشند. ضمن اینکه اینجا در ایران
مردمانی زندگی میکنند که از جنگ و بمباران وحشت دارند، به فکر این مردم باشیم و بکوشیم
که کابوس جنگ تعبیر نشود. شاید هیچ کدام از این تلاشها نتیجه ندهد ولی ما باید کاری
که از دستمان ساخته است را انجام دهیم. به قول محمد رضا یزدان پناه: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> <b>«مشخص نیست که اگر قرار باشد
در آیندهای نامعلوم، جنگی نظامی و تمامعیار میان ایران و اسرائیل در بگیرد وجود چنین
صفحات و عاشقانههایی تا چه اندازه میتواند در پیشگیری از فاجعه مؤ</b></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>ثر باشد اما متولیان و اعضای
این کمپینهای صلح و دوستی میتوانند ادعا کنند آن کاری که میتوانستند و باید را انجام
دادهاند»</b></span></blockquote>
<br />
<b>در همین زمینه:</b><br />
<a href="http://yekkalame.blogspot.com/2012/03/blog-post_24.html" target="_blank"><b>شش نکته در مورد کمپین دوستی شهروندان ایرانی و اسرائیلی </b></a><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="RTL"></span></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-73964767946952834762012-03-24T12:33:00.000+04:302012-03-27T15:38:44.050+04:30شش نکته در مورد کمپین دوستی شهروندان ایرانی و اسرائیلی<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4VPPy1yoTyCKp8CgkdcXETxblfgtuEc7apg5I2qfvM4yr_xL2tfcI-v9Y5QNOKaaDZ0Nc9hQqUe24C26IOHRSJ4Kjh12E5GxXfRdw8a7UvENOTrnI0hTbQKZgVLRTzMfPwCdWsKixYMjW/s1600/%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4VPPy1yoTyCKp8CgkdcXETxblfgtuEc7apg5I2qfvM4yr_xL2tfcI-v9Y5QNOKaaDZ0Nc9hQqUe24C26IOHRSJ4Kjh12E5GxXfRdw8a7UvENOTrnI0hTbQKZgVLRTzMfPwCdWsKixYMjW/s320/%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7.jpg" width="273" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>عشق علیه جنگ،طرحی از مانا نیستانی</b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 32px; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 32px; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt;">۱</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">احتمال
حملهٔ نظامی اسرائیل به تاسیاست هستهای ایران احتمالی جدی است. چنین حملهای تبعات
و خطرات متعددی را متوجه صلح در خاورمیانه و جنبش مردمی در ایران میکند، در عین حال
به نظر میرسد دست کم برخی ازطیفها و نیروهای افراطی حاکمیت از یک درگیری «محدود»
نظامی با آمریکا یا اسرائیل استقبال میکنند و چنین اتفاقی را مایهٔ قوام و دوام خود
میدانند. در جامعه و دولت اسرائیل نیز افراطیها کم نیستند، یهودیان بنیادگرا و احزابی
نظیر «اسرائیل خانهٔ ماست» به طور مداوم بر تنور دشمنی بین ایران و اسرائیل میدمند
و میکوشند از «لولوی ایران» جهت پیشبرد منافع خود و همچنین تحت فشار قرار دادن ایالات
متحده و اتحادیهٔ اروپا استفاده کنند. این نکته ایست که در مناظرهٔ تلویزیونی با محمود
احمدینژاد تلویحا مورد اشارهٔ تیزبینانهٔ مهدی کروبی- از رهبران جنبش سبز- هم قرار
گرفت، کروبی در آن مناظره اشارهای به این اظهار نظر رییس سابق موساد کرد که گفته بود </span><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">احمدینژاد با اظهارات خود در مورد «نابودی اسرائیل»
و «انکار هولوکاست» میلیاردها دلار در هزینههای تبلیغی ما صرفه جویی کرد (نقل به
مضمون) این البته برای ایرانیها مایهٔ شرمساری است که هر ساله کسی به عنوان نمایندهٔ
آنها به سازمان ملل میرود که اظهاراتش تنها از سوی جریانات «یهود ستیز» و احزاب
«فاشیست» و «نئونازی» با استقبال مواجه میشود. جنبش سبز البته تا حدود زیادی این انگاره
که احمدینژاد نمایندهٔ مردم ایران است را در عرصهٔ بین المللی با چالش مواجه کرد.</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۲-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">مسئلهٔ
دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که <b>هر گونه حملهٔ نظامی اسرائیل به تاسیسات
اتمی ایران نه تنها مخالف «منافع ملی» ما که «غیر قانونی» و «غیر اخلاقی» است</b>. حتی
اگر جمهوری اسلامی در آستانهٔ تولید بمب هستهای قرار بگیرد اسرائیل قانونا و اخلاقا
حق حمله به تاسیسات هستهای ایران را ندارد، چنین حملهای اگر صورت بگیرد نقض آشکار
منشور ملل متحد و اصل بنیادین «عدم توسل به زور» در حقوق بین الملل است. (در مطلبی
جداگانه خواهم کوشید ابعاد حقوقی چنین حملهای را تشریح کنم).</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۳- </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">من نمیتوانم
و حق ندارم که از طرف مردم ایران حرف بزنم ولی برداشت <b>«شخصی»</b> من از افکار عمومی ایرانیان
این است که اکثر مردم نیز با چنین حملهای مخالفند. طبیعی است وقتی از مردم حرف میزنیم
منظورمان تنها اهالی برخی مناطق تهران و شهرهای بزرگ نیست و ایران را در گسترهای </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۷۰</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">میلیونی
مد نظر داریم، البته بر <b>«شخصی»</b> بودن این برداشت تاکید میکنم زیرا هیچ جور نظر سنجی
مستقلی برای «تایید» یا «تکذیب» این ادعا وجود ندارد. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۴-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>هر ایرانی
مخالف جنگ باید از تمامی ابزارهای «اخلاقی» و «قانونی» ممکن برای جلوگیری از حملهٔ
نظامی اسرائیل به ایران استفاده کند.</b> ابتکار برخی از شهروندان ایرانی و اسرائیلی در
راه اندازی کمپینهای جداگانه در شبکههای اجتماعی جهت رد و بدل کردن پیام «صلح» و
«دوستی» را نیز باید در همین راستا دید و تحلیل کرد. جامعهٔ اسرائیل جامعهای متکثر
است، ما باید بکوشیم شهروندان صلح جو و واقع بین اسرائیلی که مانند ما نگران بروز جنگ
هستند را مخاطب خود قرار دهیم، چنین تلاشهایی قطعا منجر به تضعیف موضع دولت دست راستی
اسرائیل در قبال حمله به ایران خواهد شد و طبیعتا هر چه گسترهٔ چنین اقداماتی وسیعتر
باشد احتمال نتیجه بخشی آن نیز بیشتر خواهد بود. اسرائیلیها باید بدانند که ایرانیان
مردمانی «یهود ستیز» و «جنگ طلب» نیستند. یهودیها همواره بخشی از ملت ایران بودهاند
و در این سرزمین تاریخی چند هزار ساله دارند، مجری «هولوکاست» هم ایرانیان و حتی «مسلمانان»
نبودند. من البته منکر برخی مشکلات و فشارهای سیاسی و مذهبی شرم آوری که هموطنان یهودی
در طول تاریخ ایران (خصوصا پس از انقلاب) با آن مواجه بودهاند نیستم اما در مجموع
و در طول تاریخ رفتار ایرانیان با هموطنان یهودیشان دوستانه و مطابق اصول همزیستی مسالمت
آمیز بوده است، به عنوان مثال در شهر اصفهان اکنون ما تعداد قابل توجهی یهودی داریم
که به رغم وجود برخی «کلیشههای بین المللی علیه یهودیان» اکثرا از کسبهٔ معتبر، درستکار
و قابل احترام شهر هستند و روابط بسیار خوبی با دیگر شهروندان دارند. مردم اسرائیل
باید بدانند که ما خواهان «نابودی» آنها نیستیم و حرفهای احمدینژاد حرفهای ما نیست.
آنها باید صدای «متفاوت» صلح و دوستی را از داخل ایران بشنوند و متوجه باشند که صدای
احمدینژاد تنها صدای موجود در ایران نیست. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۵-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">من مدعی نیستم که این اقدام به تنهایی مانع جنگ خواهد شد، ساده اندیشی است اگر چنین تصوری
داشته باشیم مسئله اما این است که این یک اقدام «ایجابی» و «عملی» علیه جنگ است و به
همین جهت در خور ستایش و حمایت. این دست ابتکارات از سوی شهروندان ایرانی و اسرائیلی
همچنین میتواند به فرآیند کلی صلح در خاورمیانه کمک کند و دست کم در بهبود زمینههای
روانی صلح مثمر ثمر باشد. این قبیل اقدامات همچنین بار دیگر ظرفیتهای شبکههای اجتماعی
برای قدرت نمایی «مردم» و «جامعهٔ مدنی» را نشان میدهد، در حالیکه «سیاستمداران» از
جنگ میگویند، مردم به رد و بدل کردن پیامهای دوستی مشغولند، مردم در جبههٔ عشق و
دولتهای ایران و اسرائیل در میدان جنگ فعالیت میکنند باید «جبههٔ عشق» را چنان فراخ
کنیم که جایی برای «جنگ» نماند. </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span dir="RTL"></span>۶-</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">نگرانیهای
برخی دوستان برای حقوق مردم فلسطین نیز هم قابل درک است و هم در خور احترام و تقدیر،
اما مسئله اینجاست که <b>این کمپینها قرار نیست هیچ لطمهای به حقوق فلسطینیها بزند،
بد نیست بدانیم که رد و بدل شدن چنین پیامهایی بین فلسطینیها و اسرائیلیها نیز مسبوق
به سابقه است</b>. برخی از شهروندان اسرائیلی حتی در چندین نوبت به نفع صلح در خاورمیانه
در میدانهای اصلی پایتخت اسرائیل دست به تجمع و راهپیمایی زدهاند و صراحتا خواستار
تشکیل کشور مستقل فلسطینی و عقب نشینی اسرائیل از سرزمینهای اشغال شده در </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">۱۹۶۷</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">شدهاند.*
حتی در موارد متعددی گروههای موسیقی فلسطینی و اسرائیلی با هم کنسرت مشترک دادهاند
و یا اسرائیلیها کنسرتهایی به نفع فلسطینیها برگزار کردهاند.** در چنین شرایطی چرا
باید اقدام مشابهی از سوی شهروندان ایرانی و اسرائیلی خیانت به فلسطینیها تلقی شود؟
مگر ما روابط نزدیک بسیاری از گروههای فلسطینی با جمهوری اسلامی را خیانت به حقوق مردم
ایران تلقی میکنیم که حالا رد و بدل کردن پیام عشق و دوستی بین تعدادی شهروند ایرانی
و اسرائیلی خیانت به فلسطینیها باشد؟ در حالی که در اوج سرکوب جنبش مردمی در ایران
گروههایی مانند حماس به حمایت از جمهوری اسلامی ادامه دادند ولی رهبران جنبش سبز و
بسیاری از فعالین این جنبش آنقدر بزرگواری و انسانیت داشتند که باز هم به هر مناسبت
از حقوق مردم فلسطین دفاع کنند. حتی دفاع و حمایت یاسر عرفات و بسیاری از فلسطینیها
از «صدام حسین» و رژیم بعث عراق در جریان جنگ علیه ایران مانع از حمایت ایرانیان از
فلسطینیها نشد. ما تنها به مردم اسرائیل میگوییم که با آنها خصومتی نداریم و خواهان
نابودیشان یا جنگ با آنها نیستیم این چه ربطی دارد به جنایات ارتش اسرائیل در غزه یا
نقش آن دولت در قتل عام صبرا و شتیلا؟ آن اقدامات سر جای خودش محکوم ونکوهیده است ولی
ربطی به مسئلهٔ فعلی ما یعنی تلاش برای پیشگیری از جنگ ندارد. بنابراین دوستان میتوانند
با خیال راحت از این کمپینها حمایت کنند و مطمئن باشند که از این طریق به مردم مظلوم
فلسطین خیانتی نکردهاند، نباید فلسطینیتر از فلسطینیها باشیم، حرفهای برخی دوستان
آدم را به یاد اقدام جمهوری اسلامی در جلوگیری از شرکت ورزشکاران ایرانی در رقابت با
اسرائیلیها میاندازد در حالی که ورزشکاران فلسطینی خودشان اکنون مدتهاست در
میادین ورزشی از رقابت با اسرائیلیها سر باز نمیزنند !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><b>پی نوشت:<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">*تظاهرات در تل آویو در
حمایت از فلسطینی ها:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><a href="http://persian.euronews.com/2011/06/05/israelis-march-for-palestinian-state/"><span dir="LTR">http://persian.euronews.com/2011/06/05/israelis-march-for-palestinian-state/</span></a><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;">**شکستن محاصره ی غزه با
کنسرت گروه اسرائیلی:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><a href="http://persian.euronews.com/2011/05/03/barenboim-conducts-his-orchestra-for-gaza/"><span dir="LTR">http://persian.euronews.com/2011/05/03/barenboim-conducts-his-orchestra-for-gaza/</span></a></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4978870441003486095.post-30689380180085194522012-03-22T18:53:00.001+04:302012-03-22T20:44:07.351+04:30هنوز همان یک کلمه<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; unicode-bidi: embed;">
</div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چند ماه پیش بود که به تشویق و همراهی چند تن از دوستان وبلاگ «یک
کلمه» را راه اندازی کردم، تازه داشت موتور وبلاگ گرم میشد که ناگهان در یک روز
همه</span></b><b><span lang="AR-SA" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ٔ</span></b><b><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> ایمیلها و همچنین وبلاگم هک شد، من
البته این را به «قضا و بلا» تعبیر کردم! کوتاه سخن اینکه «یک کلمه» دوباره قرار
است محلی باشد برای «افاضات» نویسندهاش، خصوصا حالا که اینجا و در داخل ایران
دریچههای «گفتن و نوشتن» هر روز تنگتر میشود و عملا برای امثال ما راهی به
روزنامهها و نشریات چاپ داخل وجود ندارد چارهای جز احیای وبلاگهایمان نداریم،
مبادا که این همه حرف در گلویمان گیر کند و خدایی ناکرده خفه شویم</span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span>!<b> </b></span></div>
<b></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">دفعه</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ٔ</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> قبل که «یک کلمه» آغاز به کار کرد مطلبی نوشتم در مورد فلسفه</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ٔ</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> این نام گذاری، تا بر مخاطب معلوم باشد که چرا نام این وبلاگ یک
کلمه است. همان یادداشت را اینجا و در آغاز به کار دوباره</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ٔ</span></b><b style="font-weight: bold;"><span lang="AR-SA" style="font-family: 'B Nazanin'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> وبلاگ یک کلمه منتشر میکنم</span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span>:<b> </b></span></div>
<b>
</b></blockquote>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">نقل است که امیر کبیر پیش
ازمرگ به میرزا یعقوب خان گفته بود: «مجالم ندادند و الا خیال کنسطیطوسیون [تصویب
قانون اساسی] داشتم»</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">سالها
بعد ناصرالدینشاه قبل از سفر سوم فرنگ وزرایش را احضار کرد و بیمقدمه گفت: «اجزای
پارلمان انگلیس هم مثل شما آدمند و ریش دارند. چطور شده که آنها امورات دولت
انگلیس را فیصل میدهند و شما میخورید و میخوابید»</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">همانطور
که فریدون آدمیت مینویسد شاه راهی فرنگ شد و اول ربیع الاول </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">۱۳۰۷</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> هـ. ق از سفر بازگشت. شهر را آذین بستند و آتش بازی را انداختند.
همان روز وزیران و شاهزادگان احضار گشتند. اول حرف شاه این بود: «در این سفر آنچه
ملاحظه کردیم تمام نظم و ترقی اروپ به جهت این است که قانون دارند. ما هم عزم خود
را جزم نمودهایم که در ایران قانونی ایجاد نموده از روی قانون رفتار نماییم. شما
بنشینید و قانونی بنویسید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> [!]</span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="RTL"></span>»</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">باری؛
سفر فرنگ شاه را- البته برای چندمین بار- خواب نما کرده بود و در خیال قانون
انداخته بود. البته آن شور قانون خواهی شاه مثل دفعات قبل زود فرو خوابید و
همان جماعتی که به قول عباس میرزا ملک آرا «به جز خوردن مال مردم و تقلب در حساب
دیوان چیز دیگری نمیدانستند» چوب لای چرخ گذاشتند تا آنجا که امین الدولهٔ اصلاح
طلب ناامیدانه خطاب به میرزا ملکم خان نوشت: <b>«[در این مملکت] مطلقا ً و بلا
استثنا یک خیال درست و [یک] طرح حسابی به مقصد اصابت نمیکند»</b></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></b></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">حالا
</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">۱۱۵</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> سال از مرگ ناصرالدین شاه میگذرد و هنوز هر ایرانی در فردای بازگشت
از فرنگ لب به ستایش نظم و قانون فرنگیها میگشاید؛ چقدر این آلمانیها آدمهای
منظمی هستند، چقدر مقرراتی هستند این مردم انگلیس، چقدر این فرانسویها و آمریکاییها...
الی آخر. جملاتی که بارها از خویشاوندان فرنگ دیدهمان شنیدهایم.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">اصلا چرا راه
دور برویم؟ حالا دیگر کار به آنجا رسیده که مسافران مالزی و دوبی هم نظم و قانون
حاکم در آنجا را بر سر ما میکوبند و اینها در حالیست که </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">۵۵</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> سال پس از مرگ
امیر کبیر یعنی </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">۱۰۵</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"> سال پیش، ما به نام قانون، انقلاب کردهایم و
مشروطه خواستهایم. راستی چرا هنوز اندر خم یک کوچهایم؟ اگر به این سیاق پیش رویم
دور نیست روزی که مسافران برگشتی از عراق و افغانستان هم با آه و حسرت در باب
محاسن «حاکمیت قانون» در آن کشورها با ما سخن بگویند و ما با تعجب و دهان باز از
آن همه ترتیب و ترقی در دو کشور همسایه به شگفت آییم! گویا ما ایرانیها عادت کردهایم
که در آغازیدن هر راهی اولین باشیم و از به پایان رساندنش عاجز.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">در
کشور ما رعایت کردن قانون «به صرفه» نیست. اگر به قانون مقید باشی چه بسا از حقوق
مسلم خودت محروم شوی؛ شاهدش هم اینکه در دادگاهها حتی برای گرفتن حق خودت ناچاری
به فساد تن دهی، پارتی داشته باشی و پول خرج کنی.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">حاکمیت
قانون اما با خطابه و پند و اندرز میسر نمیشود. باید بسترهای عینیاش چه در
ساختار اقتصادی و چه در ساختارهای فرهنگی و سیاسی فراهم باشد. در عین حال نمیشود
حکومت خودش سمبل قانون شکنی باشد و بعد مثلا ً از شهروندان انتظار داشته باشد در
اتوبان حد مجاز سرعت را رعایت کنند. نمیتوانیم به نقض قانون و ناقضین قانون پاداش
بدهیم و در عوض از مردم عادی رعایت قانون را توقع داشت باشیم. از این گذشته در
کشوری که فساد و عدم شفافیت ناشی رانتهای نفتی و حامی پروری حرف اول را میزند
چگونه میتوان منتظر حاکمیت قانون بود؟!</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">ما
ایرانیها هر بار که موفق به نقض قانون گردیم از ته دل خوشحال میشویم و این سعادت
را با آب و تاب و به عنوان نشان شجاعت و مدرک لیاقتمان همه جا تعریف میکنیم و
البته با نگاههای تحسین آمیز مخاطبانمان هم مواجه میشویم. این همه در حالیست که
حاکمیت قانون مقدم بر هر چیزی است. نه توسعه بدون حاکمیت قانون به سرانجام میرسد
و نه دموکراسی و حقوق شهروندی بدون حاکمیت قانون مستقر میشوند. این را خیلی سال
قبل از این (حتی سالها پیش از انقلاب مشروطه) میرزا یوسف خان مستشار الدوله (یار
غار میرزا حسین خان سپهسالار) تشخیص داده بود. مستشارالدوله همین معنی را در رسالهای
مهم و تاریخی تحت عنوان «یک کلمه» به نثر در آورد. «یک کلمه» را میتوان اولین متن
به زبان فارسی دانست که دفاع تئوریک از حاکمیت قانون -به معنای مدرنش -را مد نظر
قرار داده است. حالا از پس این همه سال ما هنوز در حسرت آن «یک کلمه» ایم: قانون!</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> <o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 200%; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif;">بزرگترین
مشکل ما این است که با جامعه و حکومتی خودسر مواجهیم و درمان این بیماری خودسری و
استبداد در نهایت همان «یک کلمه» است: قانون! نویسندهٔ این وبلاگ هم هنوز در
اندیشهٔ همان «یک کلمه» است.</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif;"><span dir="LTR"></span> </span></div>
<br /></div>Rashid Esmaeilihttp://www.blogger.com/profile/00236620300802807125noreply@blogger.com